EP.9
ถูกล้อม
ณ บ้านโพรงกระต่าย
หลังจากที่เฮอร์ไมโอนี่หายตัวไปราว 2 ชั่วโมง จินนี่ที่กำลังหลับใหลอย่างมีความสุข ก็พลันได้กลิ่นควันไฟที่ลอยเข้ามาในห้องจนสำลัก
เธอชะโงกหน้าออกไปนอกบ้านโพรงกระต่าย พบว่าบ้านทั้งหลังถูกล้อมด้วยทะเลเพลิง จินนี่รีบคว้าไม้กายสิทธิ์ และเดินมาที่เตียงของเฮอร์ไมโอนี่ แต่พบเพียงความว่างเปล่า
แฮร์รี่เปิดประตูเข้ามาในห้องจินนี่พร้อมกับรอน จินนี่ถลาเข้าไปหาแฮร์รี่
“เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!!” รอนร้องออกมาอย่างหัวเสีย แฮร์รี่กอดปลอบจินนี่
“เป็นอะไรมั้ยจินนี่?” เธอส่ายหน้า
“เฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่หายตัวไป!!” สองหนุ่มหน้าซีดเผือดลงทันที รอนโวยวายก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่างเพื่อตามหาเฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่พาจินนี่ลงมาข้างล่างพลางปลอบเธอไปด้วย
เมื่อมาถึงข้างล่างพวกเขาสามคนพบว่าบนน่านฟ้ามีตรามารลอยเด่นอยู่!!
เมื่อมาถึงข้างล่างพวกเขาสามคนพบว่าบนน่านฟ้ามีตรามารลอยเด่นอยู่!!
“ไง!! เด็กเอ๋ย เด็กดี เบบี๋ ..พอตเตอร์!” เสียงแหลมฟังดูราวกับเสียงคนวิกลจริตดังขึ้นดึงความสนใจพวกเขาออกจากตรามารบนฟ้าลงมาที่พื้นดินตรงหน้าพวกเขาทันทีด้วยความตื่นตระหนก
เบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ และเหล่าสมุนของจอมมารนับสิบคนยืนล้อมรอบบ้านโพรงกระต่ายไว้ ทั้งสามยืนหันหลังชนกันพลางกระชับไม้กายสิทธิ์ในมือแน่น พวกเขาจ้องหน้าเหล่าผู้เสพความตายตรงหน้าอย่างไม่หวั่นเกรง
“ต้องการอะไร?!” แฮร์รี่ตะโกนถามอย่างเดือดดาล เบลลาทริกซ์ ไม่สนใจหันไปพูดกับรอนพลางสาวเท้าไปที่เขาอย่างรวดเร็ว
“ส่งตัวไอ้แฝดนรกมาเดี๋ยวนี้!!” เบลลาทริกซ์ แผดเสียงออกมาอย่างเกรี้ยวกราด รอนยืนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เข้าไปทุกที
“อย่ามาใกล้เค้า!” แฮร์รี่พุ่งตัวมาขวางระหว่างกลาง และชี้ไม้กายสิทธิ์ลงบนคอของ เบลลาทริกซ์อย่างแรง เหล่าผู้เสพความตายจะเข้ามาช่วยแต่เธอยกมือเป็นเชิงห้าม แม้จะถูกไม้กายสิทธิ์จ่อที่คอในระยะประชิดขนาดนี้แต่ก็ไม่ได้มีความหวาดกลัวในแววตาของเธอเลยแม้แต่น้อย
“ฮี่ๆๆๆๆ แกจะฆ่าฉันใช่มั้ยแฮร์รี่ …เอาซี่!” เบลลาทริกซ์ รู้สึกถึงความหวาดกลัวในแววตาของเด็กชายผู้รอดชีวิตตรงหน้า ก่อนจะแสยะยิ้มน่ารังเกียจอย่างมีชัย
“ใช้คาถานั้นเลย…คาถาที่ฉันใช้ฆ่าซีเรียสไง!!” เมื่อสิ้นประโยคของเบลลาทริกซ์
“สตูเปฟาย!!” แฮร์รี่เสกคาถาใส่ แต่เบลลาทริกซ์ ไวกว่าเธอยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาปัดคาถาของแฮร์รี่ได้ และการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น!!
แฮร์รี่และรอนโดนคาถาทำให้ทั้งคู่ได้รับบาดเจ็บแต่ไม่สาหัส ต่างกับจินนี่ ที่ไม่เป็นอะไรเลย ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เก่งกาจด้านการต่อสู้ แต่ด้านคาถาป้องกันตัวเธอทำได้ดีอย่างไม่มีพลาด ผู้เสพความตายจึงไม่สามารถทำอะไรเธอได้
ขณะที่การต่อสู้ดำเนินไปได้สักพักต่างฝ่ายต่างอ่อนแรง แฮร์รี่พลาดท่าโดนคำสาปกรีดแทง ทำให้เบลลาทริกซ์ ใช้โอกาสนี้ในการทำดีเอาหน้าจอมมาร แน่นอน…โดยการสังหารแฮร์รี่ทิ้ง เธอค่อยๆ สาวเท้ามายืนค้ำหัวแฮร์รี่ และชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่เขา
“ลาก่อนไอ้พวกครึ่งพันธ์ อวา-ดา-เค..!!”
“เอกซ์เปลล์ลิอาร์มัส!!” ไม้กายสิทธิ์ของ เบลลาทริกซ์ ลอยคว้างในอากาศก่อนที่ชายร่างสูงจะรับมันไว้ในมือ
“รีมัส!!” กลุ่มมวลควันสีขาวหลายดวงวิ่งไล่ กลุ่มควันสีดำไปรอบๆ จนกลุ่มควันสีดำหรือเหล่าผู้เสพความตายกระเจิงไปคนละทิศละทาง …การปะทะเกิดขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เหล่าผู้เสพความตาย จะหนีตายพุ่งตัวออกจากบริเวณบ้านโพรงกระต่ายด้วยความเร็วจนกลายเป็นกลุ่มควันสีดำก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว พวกแฮร์รี่ ถูกพาตัวไปที่ ‘กริมโมลด์เพลซ 12’ ทันทีโดยที่ตลอดทางไม่มีใครพูดหรือเอ่ยถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกเลย..
ณ กริมโมลด์เพลซ 12
เป็นดังที่บิลและเฟลอร์คาด พวกผู้เสพความตายโจมตีที่บ้านโพรงกระต่ายตอนที่พวกภาคีผู้ใหญ่ไม่อยู่ ยังดีที่พวกผู้เสพความตายโง่เง่าพอที่จะเสกตรามารในทุกๆ ที่ที่พวกมันไป
“จะมีการคุ้มกันบ้านสมาชิกภาคีทุกหลัง และ..พวกเธอห้ามออกไปไหนโดยไม่จำเป็น!!” รีมัสพูดด้วยน้ำสียงเด็ดขาดจนไม่มีใครกล้าขัดคำสั่ง
“พวกนั้นพูดอะไรกับพวกเธอบ้าง” บิลเดินมานั่งข้างๆ เฟลอร์ก่อนจะลงบันทึกรายงานเรื่องผู้เสพความตายที่พึ่งสร้างความวุ่นวายที่บ้านเก่าเขาไปเมื่อซักครู่
“พวกนั้นมาถามหาเฟร็ด อันที่จริงมันไม่ได้บอกชื่อ แต่ที่พูดมาคงจะหมายถึงเฟร็ด เพราะถ้ามันยึดกระทรวงจริงมันต้องรู้อยู่แล้วว่าจอร์จรักษาตัวอยู่ที่เซนต์มังโก” รอนพูดจบก็เอามือกุมขมับด้วยความตึงเครียดภายในใจทันที
“เป็นไปได้ว่าเฟร็ดอาจจะหนีรอดจากพวกมันมาได้” ท็องส์ตั้งข้อสันนิฐาน
“เฮอร์ไมโอนี่ก็หายตัวไป” จินนี่ที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทุกคนในภาคีตกใจกับข่าวใหม่ที่พึ่งได้รับ แฮร์รี่กุมมือจินนี่แน่น อย่างเป็นห่วง
“เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ เราต้องทำอะไรซักอย่าง” คิงสลีย์ หันไปปรึกษากับอาเธอร์ ทุกคนบนโต๊ะมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่เว้นแม้แต่ท็องส์ มอลลี่เดินเข้ามาก่อนจะบอกว่าอาหารเช้าพร้อมแล้ว บนโต๊ะมีอาหารปรากฏขึ้นเต็มโต๊ะ รอนลุกออกไปทันทีที่ทุกคนเริ่มทานอาหาร
“รอน นั่นนายจะไปไหน??” แฮร์รี่ทักรอนก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องอาหารไป
“ฉันอยากอยู่คนเดียว …ซักพัก” แฮร์รี่พยักน้าอย่างเข้าใจก่อนจะลงมือทานอาหารไปเงียบๆ
....................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น