EP.3
ที่มาของล็อคเก็ต
ภายในห้องทำงานชั้นสองในร้านเกมส์กลวีสลี่ย์ บรรยากาศยามค่ำคืนนี้ช่างหนาวเย็นนักในความรู้สึกของ ‘เฟร็ด’ เขาไม่ชอบอากาศหนาวเย็นเพราะมันทำให้มือและสมองเขาเย็นจนชา ส่งผลให้เขาคิดสิ่งประดิษฐ์ ใหม่ๆ ไม่ออก ต่างจากจอร์จ ที่รู้สึกเยือกเย็นและมีสมาธิทุกครั้งในฤดูหนาว
ขณะกำลังนั่งคิดค้นของเล่นชิ้นใหม่ แต่คิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก และสายตาเป็นประกายขี้เล่นซึ่งเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเขาก็เหลือบไปเห็นข้อความเล็กๆ บนโพสอิทที่แปะบนโต๊ะทำงาน คิดในใจว่าใครเป็นคนเอามาติดไว้บนนี้กันนะ แล้วก็รู้สึกคุ้นเคยกับลายมือบนกระดาษ นั่นเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากน้องสาวคนเล็กของเขาเอง
ขณะกำลังนั่งคิดค้นของเล่นชิ้นใหม่ แต่คิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก และสายตาเป็นประกายขี้เล่นซึ่งเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเขาก็เหลือบไปเห็นข้อความเล็กๆ บนโพสอิทที่แปะบนโต๊ะทำงาน คิดในใจว่าใครเป็นคนเอามาติดไว้บนนี้กันนะ แล้วก็รู้สึกคุ้นเคยกับลายมือบนกระดาษ นั่นเป็นใครอื่นไปไม่ได้นอกจากน้องสาวคนเล็กของเขาเอง
‘พี่เฟร็ดพรุ่งนี้เป็นวันเกิดพี่เฮอร์ไมโอนี่ พวกเราว่าจะเซอร์ไพส์เธอที่บ้านโพรงกระต่าย แม่อยากให้พี่กับพี่จอร์จเอาพลุที่ร้านมาด้วยน่ะ …หวังว่าพี่จะมา
รออยู่ จินนี่’
เมื่ออ่านข้อความจบชายร่างสูงก็ปิ๊งไอเดียร์สิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหม่ออกทันที ก่อนจะรีบออกจากห้องไป และบังเอิญวิ่งสวนเข้ากับจอร์จที่กำลังเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกาแฟในมือ 2แก้ว สไตล์แม็กซิกัน ของโปรดของแฝดทั้งคู่
จอร์จโดนเฟร็ดวิ่งเฉี่ยวจนเกือบทำกาแฟในมือหก
“จะรีบไปตายรึไงน่ะเฟร็ด!!”
จอร์จโวยวายก่อนจะเดินมาที่โต๊ะทำงานของแฝดตัวเอง เขาหยิบโพสอิทขึ้นมาอ่านก่อนจะเผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา
เฟร็ดวิ่งออกมาหาซื้อวัตถุดิบที่ใช้ทำของขวัญให้เฮอร์ไมโอนี่ ที่ตรอกไดแอกอน แต่ไม่ไม่มีร้านไหนที่มีสิ่งที่เขาต้องการเลย เมื่อหาจนท้อ สิ่งสุดท้ายที่เขาจะคิดจะไป และคิดทำก่อนกลับร้านคือการไปตรอกน็อกเทิร์น
ร่างสูงเดินเข้าไปในตรอกน็อกเทิร์น ซึ่งทั้งเหม็นอับ และสกปรก มีแต่กลิ่นไอของความชั่วร้ายลอยคลุ้งไปทั่วทุกแห่ง เขารีบตรงไปที่ร้าน บอเจ็นและเบิร์กส์ ทันทีโดยไม่คิดจะแวะที่ไหนเลย
ภายในร้านให้บรรยากาศชวนน่าขนลุกเป็นอย่างมาก ของเก่าแก่ลึกลับหายาก ดูน่ากลัว วางเรียงบนชั้นอย่างระเกะระกะ ร่างสูงมองวัตถุเหล่านั้นอย่างหวั่นใจก่อนจะเดินออกมาจากชั้นวางของเหล่านั้น…
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเข้ามาที่นี่เลยก็เป็นได้ เฟร็ดเดินสำรวจภายในร้านก่อนจะถามเจ้าของร้านว่ามีสิ่งที่เขาต้องการหรือไม่ เจ้าของร้านใช้สายตามองสำรวจเขาอย่างน่ารังเกียจ และส่ายหน้าปฏิเสธถึงสิ่งที่เขากำลังตามหา แน่นอนเขาจะไม่อยู่ในร้านนานไปกว่านี้แน่!!
ถึงแม้ชื่อเสียงของแฝดตัวป่วนจะกล้าหาญยิ่งใหญ่ในด้านการสร้างความปั่นป่วนให้ฮอกวอตส์ โดยถูกกล่าวขานในนามของวีรบุรุษผู้สยบ ‘โดโรเรส อัมบริช’ แต่ต้องไม่ใช่ที่นี่!! .. ที่ๆ มีแต่ผู้เสพความตายเดินไปมาพลุกพล่านแบบนี้!
ขณะที่เขากำลังเร่งฝีเท้าเดินออกไปจากตรอกนั้น ก็มีมือปริศนามาจับที่บ่าของเฟร็ด! ที่อีกเพียงนิดเดียวเขากำลังจะเดินพ้นจากตรอกน็อกเทิร์น แล้ว
….เขารีบหันกลับไปพร้อมกับชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่เจ้าของมือทันที
….เขารีบหันกลับไปพร้อมกับชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่เจ้าของมือทันที
ตรงหน้าเขาคือหญิงชราใบหน้าเหี่ยวย่นตามกาลเวลาแต่หากช่างดูคุ้นเคยราวกับว่าเขาเคยเจอเธอมาแล้วแต่จำไม่ได้ หญิงชราอยู่ในชุดผ้าคลุมสีน้ำตาลดูเศร้าหมองในแววตาของเฟร็ดไหวระริกด้วยความตื่นตระหนก แต่เมื่อเห็นบุคคลตรงหน้า แววตาก็กลับมาเป็นประกายดังเดิมแต่ยังแฝงไปด้วยความระแวดระวังใจ
“คุณต้องการอะไร?!!”
“….”
เฟร็ดถามหญิงชรา และจ้องเข้าไปในแววตาของเธออย่างค้นหาคำตอบ แต่ก็ได้รับเพียงความเงียบกลับมา หญิงชรายื่นห่อผ้าเล็กๆ สีเทาส่งให้เขาก่อนจะหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ!! ดะ…เดี๋ยว!” สร้างความตกใจให้เขาเป็นอย่างมาก
เมื่อหญิงชราหายตัวไปได้ไม่ถึงนาที ก็มีกลุ่มชายในชุดผ้าคลุมสีดำมีหน้ากากปกปิดใบหน้า แม้เพียงแค่มองแว็บเดียวก็รู้ว่าพวกนั้นคือ ‘ผู้เสพความตาย’ แน่ๆ และทำท่าเหมือนกำลังตามหาอะไรอยู่ เฟร็ดเห็นท่าไม่ดีจึงรีบหายตัวกลับมาที่ร้านทันที
จอร์จที่กำลังนั่งเขียนจดหมายถึงแองเจลิน่า การปรากฏตัวของแฝดทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นดู เฟร็ดเปิดประตูเข้ามาในห้องด้วยท่าทางร้อนรน จอร์จจึงเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงทันที
“เกิดอะไรขึ้นเฟร็ดดี้??” เฟร็ดทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาภายในห้องทำงานอย่างเหนื่อยล้า
เขาเล่าถึงเหตุการณ์ทุกอย่าง ตั้งแต่ได้อ่านข้อความของจินนี่ไปจนถึง ตอนที่เขาได้เจอกับหญิงชราท่าทางประหลาด ก่อนที่เเฟร็ดจะส่งห่อผ้าสีเทาให้จอร์จดู เขาเปิดมันออกอย่างระมัดระวังก่อนจะวิเคราะห์ว่ามันคืออะไร เขาไม่รู้สึกคุ้นเคยกับมันเอาเสียเลย แหวนโบราณที่ตัวเรือนทำจากทองคำขาว และมีเพชรสีนิลฝังอยู่อย่างงดงาม ขณะที่ทั้งสองเงยหน้าขึ้นสบตากัน ก็เหมือนมีแรงดูดมหาศาลพาร่างของพวกเขามาปรากฏอีกที่หนึ่ง
“จอร์จจี้ มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?!!” เฟร็ดถามด้วยท่าทางตื่นตระหนก และมองไปรอบๆ ตัวถึงสิ่งที่เปลี่ยนไปมันไม่ใช่ห้องทำงานของเขา และไม่ใช่ตรอกไดแอกอนที่เขารู้จัก
“ฉันคิดว่าเราพึ่งผ่านการหายตัวมาล่ะเฟร็ดดี้…” จอร์จมองหาจุดแลนด์มาร์คเพื่อบอกตำแหน่งที่เขาอยู่ และเขาก็หวนนึกถึงสถานที่ๆ แองเจลิน่าแฟนสาวพูดไว้ว่าอยากมาเมื่อเดือนก่อน
พวกเขาอยู่ในตรอกเล็กๆ บนถนนเซาธ์ ชอร์ ในเกตส์เฮด ซึ่งแฝดทั้งสองคนคงจะพอเดาออกว่ามันคงจะถูกเสกให้เป็นกุญแจนำทางตามใจนึก เพราะเมื่อทั้งคู่ลองสัมผัสมัน มันก็พาเขามายังตรอกนี้แล้ว แฝดทั้งสองรู้สึกแปลกใจมากกับจุดหมายปลายทางที่ไม่ได้ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่แรก
แต่มันก็คือกุญแจนำทางนั่นแหละ เพราะพวกเขาเคยหายตัวไปไหนมาไหนบ่อยๆ จึงสามารถแยกความรู้สึกนี้ออก
แต่มันก็คือกุญแจนำทางนั่นแหละ เพราะพวกเขาเคยหายตัวไปไหนมาไหนบ่อยๆ จึงสามารถแยกความรู้สึกนี้ออก
“เราจะกลับไปที่ร้านยังไง?? ฉันไม่คิดว่ามันจะพาเรากลับไปได้หรอกนะในเมื่อจุดหมายปลายทางมัน… เหวอ!!!!”
ก่อนที่เฟร็ดจะพูดจบจอร์จก็จับแขนเขาไว้ และร่างของเขาและจอร์จก็ถูกดูดหายไปกับมวลอากาศ
ก่อนที่เฟร็ดจะพูดจบจอร์จก็จับแขนเขาไว้ และร่างของเขาและจอร์จก็ถูกดูดหายไปกับมวลอากาศ
ฟรึบ!!
“ทำอะไรบอกกันก่อนสิจอร์จ ฉันตกใจนะเว้ย!!”
“โทดที” จอร์จบอกปัดเพียงสั้นๆ ซึ่งต่างกับเฟร็ดที่กุมหน้าอกด้วยความอึดอัดก่อนจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูงสูดอากาศเข้าปอดเพื่อให้ความอึดอัดหายไป
พวกเขาหายตัวด้วยกุญแจนำทางอันเดิมมาโผล่ในร้านเกมส์กลวิสลี่ย์ ก่อนจะตัดสินใจเปิดดูอีกห่อที่ถูกปกปิดด้วยเนื้อผ้าไหมสีแดงอย่างดีต่างจากชิ้นแรกลิบลับ …วัตถุขนาดเล็กสีดำนิล เหลี่ยมมุมสะท้อนล้อแสงจากเชิงเทียนภายห้องทำงานอย่างงดงาม ทั้งสองคนมองหน้ากัน จอร์จส่งมันคืนให้เฟร็ดและเตือนเขาถึงลางสังหรณ์ไม่ดีภายในใจ ก่อนจะปลีกตัวไปหานกฮูกส่งจดหมายถึงคนรักของตน
เฟร็ดมองศิลาในมืออย่างครุ่นคิด ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่างที่คิดว่ามันจะมีประโยชน์กับเขาได้ในเวลานี้
.................................................................................................................
สร้อยคอล็อกเก็ต รูปต้นบีช : ทำขึ้นจากอัญมณีสีนิล
สร้อยคอล็อกเก็ต รูปต้นบีช : ทำขึ้นจากอัญมณีสีนิล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น