EP.25
นายแห่งยมทูต
โวลเดอมอร์ เดินทางเพียงผู้เดียว ไปยังหลุมฝังศพ ดัมเบิลดอร์ บนเกาะกลางทะเลสาบ จอมมารเปิดสุสานออก และชิงไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ มาเป็นของตนโดยคำบอกเล่าของ ‘เกลเลิร์ต กรินเดลวัลด์’ ที่ถูกขังอยู่ในคุก 'เนอร์เมนการด์'
ก่อนจะจากไปจอมมารยิงลำแสงขึ้นท้องฟ้าเหนือสุสานสีขาวด้วยไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ด้วยความรู้สึกถึงชัยชนะ …เพียงแค่เอื้อม
ก่อนจะจากไปจอมมารยิงลำแสงขึ้นท้องฟ้าเหนือสุสานสีขาวด้วยไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ด้วยความรู้สึกถึงชัยชนะ …เพียงแค่เอื้อม
จอมมารรวบรวมกองทัพ ผู้เสพความตาย พวกยักษ์ และเหล่านักต้อนอีกหลายพันคน ภายในห้องโถงเริ่มปั่นป่วนหลังจากแฮร์รี่ ปรากฏตัวในกลุ่มเด็กนักเรียน
“นั่นแฮร์รี่ พอตเตอร์นี่!!”
“นั่นเขา!!!!”
แฮร์รี่ก้าวออกมาตรงกลางห้องโถงใหญ่ ศ.สเนป และคณะอาจารย์ต่างหันมาที่เขาทันที และกลุ่มคนของภาคีก็ปรากฏตัวศ.สเนป
“ผมว่าคุณมีปัญหาด้านความปลอดภัยอาจารย์ใหญ่ ….กล้าดียังไงยืนตรงที่เขา!!!” แววตา ศ.สเนปกระตุกวูบก่อนจะชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่แฮร์รี่ แต่ศ.มักกอนนากัลป์ เข้ามาขวางไว้ก่อนจะเสกคาถาขับไล่ ศ.สเนป จนเขาหนีไป ไฟในห้องโถงสว่างขึ้นอีกครั้งเมื่อเธอโบกไม้กายสิทธิ์
เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากเด็กนักเรียน ก่อนที่ทุกคนจะเอามือปิดหูด้วยความหวาดกลัวเมื่อเสียงของโวลเดอมอร์ดังก้องในหัวพวกเขา พร้อมกับแสงไฟในห้องโถงที่ค่อยๆ หรี่ลงอย่างน่าขนลุก…
“ส่งตัวแฮร์รี่ พอตเตอร์มา แล้วทุกคนจะปลอดภัย …ส่งตัวแฮร์รี่มา…” และเสียงก็เงียบไป ทุกอย่างกลับสู่ความเงียบอีกครั้ง ก่อนจะมีเสียงเด็กนักเรียนหญิงพยายามพูดให้เพื่อนๆ เข้ามาจับตัวแฮร์รี่ แต่พวกภาคีเพื่อนๆ กองทัพดัมเบิลดอร์เข้ามากันเขาไว้ จากนักเรียนที่พยายามจะจับเขาส่งจอมมาร
ศ.มักกอนนากัล สั่งให้ฟิลช์ พาเด็กนักเรียนกลุ่มนั้นไปที่คุกใต้ดินท่ามกลางเสียงโห่ร้องยินดีของนักเรียนอีกฝ่าย
“เธอต้องการอะไรพอตเตอร์??”
“เวลาครับศาสตราจารย์ มากที่สุดเท่าที่จะมีได้!”
“งั้นก็รีบไปเถอะ ….อ้อ ยินดีที่ได้เจอนะพอตเตอร์!!”
“ผมก็ยินดีครับศาสตราจารย์” และแฮร์รี่ก็ออกตามหาฮอลครักซ์ชิ้นต่อไปในปารสาททันที
ผ่านไปอยู่นาน แต่ก็ไม่มีการยกธงขาวหรือส่งมอบตัวแฮร์รี่เลย จอมมารจึงสั่งให้เข้าจู่โจมฮอกวอตส์ทันที และพวกเขาสามารถทำลายเกราะคุ้มกันที่เหล่าศาสตราจารย์สร้าง จนมันพังทลายลงไปได้ และเกิดการปะทะครั้งรุนแรงชึ้น!!!
เฟร็ดและเฮอร์ไมโอนี่ ปรากฏตัวท่ามกลางควันสีขาวก่อนจะค่อยๆ จางไป บรรยากาศรอบตัวพวกเขาคือห้องหนังสือของตระกูลเพฟเวอร์เรล ในปัจจุบัน ภายในห้องยังอยู่ในสภาพปกติไม่มีหนังสือกระจายอย่างเมื่อตอนที่พวกเขากำลังย้อนอดีตแม้แต่น้อย
ร่างบางเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจก่อนจะหันไปดึงแขนเฟร็ด ให้หันไปดูความผิดปกติภายในห้องหนังสือ
“เฟร็ดดี้ ดูนั่นสิ!!!” ร่างสูงหันไปมองตามนิ้ว ของร่างบางที่ชี้ไปยังอีกมุมห้อง ….เขาเห็นตัวเองกำลังถือหนังสือปกสีน้ำเงิน โดยมืออีกข้างกำลังโอบร่างของเฮอร์ไมโอนี่ ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ หายไปท่ามกลางความตกตะลึงของเฮอร์ไมโอนี่!!
“ให้ตายสิ!! พวกเขา …อันที่จริงพวกเราต่างหากที่หายไปแล้วน่ะ!!!”
“ใจเย็นๆ นะที่รัก …คนในอดีต ได้หาทางกลับไปในโลกของเขาแล้วล่ะ แต่ช่วงเวลามันคลาดเคลื่อนไปหน่อย เราเลยมาเห็นตอนที่พวกเขากำลังจะหายตัวไป” เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าเฟร็ดอย่างมึนๆ กับคำอธิบายของเขา
“ก็คล้ายๆ กับตอนปี 3 ที่แฮร์รี่และเธอหายตัวไปต่อหน้าต่อตา รอน และจู่ๆ ก็มาปรากฏตัวที่หน้าห้องพยาบาลนั่นแหละ” เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าลูกปัดหยิบห่อผ้าทั้ง 3 ชิ้นออกมา
เฟร็ดพลิกหนังสือปกสีน้ำเงิน ที่ด้านหลังมีสัญลักษณ์ ‘เครื่องรางยมทูต’
พวกเขาเอาเครื่องรางทั้ง 3 มาวางเรียงกัน ตามสัญญาลักษณ์ดังกล่าว ผ้าคลุมล่องหน ทับด้วยไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ และหินชุบวิญญาณ จนเป็นรูป
จู่ๆ ก็เกิดแสงสว่างจ้าออกมา จนทั้งสองต้องปิดตาเพราะกลัวว่าตาจะบอกซะก่อน… บริเวณโดยรอบเย็นจัดจนน่าขนลุก ไอเย็นบางๆ ลอยปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง เฟร็ดดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด เพราะเขารู้สึกถึงความหวาดกลัวในสายตาของเธอก่อนจะมองไปบนโต๊ะ และปรากฏร่างมหึมาของบางสิ่งในชุดผ้าคลุมสีดำทะมึนดูน่ากลัว ยืนค้ำหัวพวกเขาอยู่ เฮอร์ไมโอนี่ซุกหน้าเข้ากับอกกว้างของเฟร็ดอย่างหวาดกลัว เขาก็กระชับร่างบางให้แน่นขึ้นเพื่อปกป้องเธอ
“คุณ …คุณเป็นใคร??!” เฟร็ดโพล่งออกไปด้วยความวิตก ร่างในผ้าคลุมทะมึนโค้งตัว คำนับพวกเขาทั้งสองอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงกังวานแหบพร่าฟังดูน่าขนหัวลุก
“ข้าคือยมทูต …มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือนายท่าน!!!” ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความตกใจ ก่อนจะหันมาหา ยมทูตที่ลอยค้ำหัวพวกเขาอยู่ ก่อนจะเอ่ยพร้อมด้วยเสียงอันดัง
“ไปช่วยแฮร์รี่ พอตเตอร์!!!!” และเครื่องรางทั้ง 3 ชิ้นก็พลันหายไปพร้อมกับร่างของยมทูต…
เฟร็ดมองไปที่โต๊ะทำงานอย่างตกตะลึงเมื่อ ช่วงที่เขาหายตัวไปใช้เวลาเพียง 3 วันในโลกปัจจุบันเท่านั้น!!
“มะ ..ไม่จริงน่า!!!”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เรารีบไปที่ภาคีกันเถอะ!!” และเฮอร์ไมโอนี่ก็ลากเฟร็ด ลงมาที่ห้องนั่งเล่นทันที ก่อนจะดันตัวร่างสูงเข้าไปภายในเตาผิงและส่งโถผงฟูลให้ เฟร็ดหลับตากำผงฟูลแน่น
“บ้านเลขที่ 12 กริมโมลด์เพลซ!!!” ไฟสีเขียวลุกท่วมร่าง และเขาก็หายไป เฮอร์ไมโอนี่รีบตามเข้าไปทันที…
ณ กริมโมลด์เพลซ 12
เฟร็ดเดินออกมาจากเตาผิง ตามาด้วยเฮอร์ไมโอนี่ ทั้งสองปัดขี้เถ้าให้กันและกันก่อนจะสำรวจรอบตัวที่มีแต่ความเงียบ…
“โฮมิน่า เมเบอร์เรล..” เฮอร์ไมโอนี่เสกคาถาตรวจจับสิ่งมีชีวิตภายในคฤหาสน์ แต่ก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตอื่นใดนอกจากพวกเขา
“ที่นี่ ..มีแต่พวกเรา” เฟร็ดเดินแยกตัวไปที่ห้องประชุม เขาพบกองเอกสารมากมาย และหนึ่งในนั้นก็คือ ‘รายงานภาระกิจภาคีฯ’
“เฮ้!! เฮอร์ไมโอนี่ดูอะไรนี่สิ ฉันเจออะไรด้วยล่ะ!!?” เสียงฝีเท้าวิ่งตึงตังเข้ามาใกล้เขาและมายืนข้างๆ ก่อนจะชะโงกหน้าดูเอกสารในมือเขา
“พวกเขาไปกันแล้ว… ที่ฮอกวอตส์!”
“มันเริ่มขึ้นแล้ว …จริงๆ ใช่มั้ยเฟร็ด!??” เฟร็ดดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดก่อนจะจุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากของเธออย่างปลอบขวัญ
“โอเคมั้ย? …เธอพร้อมรึเปล่า?” เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าเบาๆ ก่อนที่ทั้งสองจะหายตัวไป …ยังฮอกวอตส์!!
.................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น