EP.19
พิธีแต่งงาน + ผู้สืบทอด
ณ คฤหาสน์ เพฟเวอร์เรลล์
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเรียนงานบ้าน ตลอดทั้งบ่ายเฮอร์ไมโอนี่ถูกพาไปขัดสี ฉวีวรรณ เธอรู้สึกตื่นเต้นกับการได้ลองแต่งหน้าทำผมทรงใหม่ๆ สำหรับพิธีแต่งงานในวันพรุ่งนี้ เหล่าเอลฟ์และแม่บ้านปล่อยให้เธออยู่คนเดียว เพื่อเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงอาหารค่ำ ภายในคฤหาสน์
ร่างบางเดินออกมาที่ระเบียงห้องด้วยความตื่นเต้น
“พรุ่งนี้แล้วสินะ นายจะรู้สึกแบบเดียวกันกับฉันรึป่าวนะ?”
พิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสมศักดิ์ศรี แม้ในตอนแรกจะจัดให้ได้บรรยากาศของความเป็นครอบครัว และมิตรสหายเท่านั้น
แต่แขกมาร่วมยินดีกันอย่างล้นหลาม ทั้งคณะรัฐมนตรีกระทรวง และบรรณาธิการหนังสือต่างๆ ที่มาเพื่อทำข่าว ‘งานแต่งสายฟ้าแลบ’ และการรวมอำนาจของ 2 ตระกูลใหญ่ และอีกหนึ่ง ข่าวที่น่าจับตามอง ‘เฟริเซียสผู้สยบมังกร’
ทั้งสองเข้าพิธีแต่งงาน ที่มหาวิหารเซนต์พอล ในลอนดอน ก่อนจะต่อด้วยงานเลี้ยงอาหารค่ำ
แขกนั่งประจำที่ ที่เจ้าภาพจัดเตรียมไว้ให้ ผู้ที่มาร่วมงานต่างชื่นชมในความกล้าหาญของเจ้าบ่าวที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตา กันอย่างอื้ออึง โดยเฉพาะบรรดาสาวๆ ที่พากันอิจฉาเจ้าสาวอย่างออกนอกหน้า ที่ได้แต่งงานกับชายสูงศักดิ์ที่งามพร้อมด้วยรูปกาย งามด้วยรูปทรัพย์ และเกีรยติยศ
เสียงเพลงบรรเลงดังขึ้นพร้อมกับ ประตูโบสถ์บานใหญ่ค่อยๆ เปิดออก และร่างบางในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ก็ค่อยๆ เดินเข้ามา
กระโปรงยาวกรอมพื้นทิ้งชายลากยาว และด้านหลังมีเด็กผู้หญิงตัวน้อย 2 คน เดินถือชายกระโปรงให้เธออย่างเก้ๆ กังๆ เรียกรอยยิ้มให้คนในงานยิ่งนัก
แขกในงานทั้งชายและหญิง มองเจ้าสาวด้วยความหลงใหล รูปร่างอรชรงามพร้อมด้วยทรวดทรงองเอว และผิวพรรณที่ผุดผ่องไม่ขาวซีดจนเกินไป หากแต่มีน้ำมีนวลดูสุขภาพดี ใบหน้างามซ่อนอยู่หลังผ้าลูกไม้สีขาวบางเบา
เฟร็ดนิ่งมองค้างมาที่เจ้าสาวของเขาอย่างตกตะลึงในความงามจนเขาเกือบลืมขั้นตอนในพีที่ได้ซุ่มซ้อมมาจนหมด
เขายื่นมือมารับเธอ ขึ้นมายืนบน ปรัมพิธี ก่อนจะค่อยๆ เปิดผ้าคลุมหน้าของเธอออก
‘ช่างงดงามเหลือเกิน…’ เสียงหัวใจของเฟร็ดดังมากจนตัวเขาเองรู้สึกถึงมันได้ เธอดูสวยกว่าตอนงานเต้นรำปี 4 ซะอีก!! ร่างสูงทำอะไรไม่ถูก จนบาทหลวงต้องกระแอมถาม
“พร้อมมั้ยเจ้าบ่าว ??”
“พะ …พร้อมครับ!!” เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มบางๆ กับท่าทีเกร็งๆ ของเขา
บาทหลวงกระแอมอีกครั้งก่อนจะกล่าวเริ่มพิธี
“นายเฟริเซียส เคร้าช์ กับ นางสาวเฮอร์มิอัส เพฟเวอร์เรลล์ ท่านทั้งสองมาที่นี่โดยไม่ถูกบังคับ แต่มาด้วยความสมัครใจอย่างแท้จริง เพื่อเข้าพิธีสมรสหรือ?”
“ครับ”
“ค่ะ”
“เมื่อเข้าสู่พิธีสมรสเช่นนี้แล้ว ท่านทั้งสองพร้อมที่จะรัก และยกย่องให้เกียรติแก่กันและกันจนตลอด ชีวิตหรือ?”
“ครับ”
“ค่ะ”
“ท่านทั้งสองพร้อมที่จะน้อมรับบุตร ซึ่งพระเจ้าจะประทานให้และอบรมเลี้ยงดู ตามกฎของพระคริสตเจ้า และพระศาสนจักรหรือ?”
“ครับ”
“ค่ะ”
“ท่านทั้งสองแลกแหวนกันและกัน” เฟร็ดเปิดกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินขึ้นก่อนจะเปิดมันออก แหวนเงินฝังเพชรสีขาว แวววาวเปล่งประกายล้อแสงไฟรอบตัวอย่างงดงาม เขาบรรจงสวมมันที่นิ้วนางข้างซ้าย และก็เช่นกันกับเฮอร์ไมโอนี่ ที่กำลังสวมแหวนเงินเนื้อเกลี้ยง ลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเขา
“ทั้งสองได้เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง เจ้าบ่าวจุมพิตเจ้าสาว!!” ชายร่างสูงเอื้อมมือมาคล้องเอวของหญิงสาวตรงหน้าและค่อยๆ โน้มหน้าเข้ามาจนริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกัน
เสียงปรบมือโห่ร้องด้วยความยินดีดังขึ้น แม้ทั้งสองจะผละออกจากกันแล้ว แต่เสียงปรบมือก็ไม่มีทีท่าว่าจะสิ้นสุดลงง่ายๆ
งานเลี้ยงรับประทานอาหารค่ำจัดขึ้นแบบง่ายๆ ณ คฤหาสน์ฤดูหนาว หรือเรือนหอของเฟร็ด และเฮอร์ไมโอนี่ โดยห้องโถงใหญ่ถูกปรับเปลี่ยนเป็นห้องรับประทานอาหารขนาดใหญ่ มีโต๊ะรับประทานอาหารลวดลายสวยงามขนาดใหญ่เกือบครึ่งของโต๊ะอาหารที่ฮอกวอตส์ มีดนตรีขับกล่อมตลอดทั้งงาน
ทุกคนทยอยกันเข้ามานั่งประจำที่ เฟร็ด และเฮอร์ไมโอนี่ยืนทักทายแขกผู้มาใหม่อยู่หน้าคฤหาสน์ ทั้งสองอยู่ในชุดขุนนางสูงศักดิ์ และราตรีสไตล์ย้อนยุคสมัยโบราณ เฮอร์ไมโอนี่ชะเง้อมองหา เอลิเซีย แต่ก็ไม่พบแม้แต่เงาของเธอ
เฟร็ดโอบไหล่บางของเธอก่อนจะพาเข้าไปในงาน เมื่อทั้งสองนั่งประจำที่
ท่านเอิร์ล ฟินีแอส บิดาของ เฟริเซียส กล่าวเปิดงานด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขาม แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความยินดี
“ขอให้ทุกท่านดื่มให้กับคู่บ่าวสาว …”
“”
“เริ่มงานเลี้ยง ณ บัดนี้!!”
ทุกคนมีความสุขกับการได้รับประทานอาหารกับครอบครัว และพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างๆ ทั้งการเมือง สังคม และสุดท้ายก็หนีไม่พ้น …เรื่องของคู่แต่งงานใหม่คู่นี้
เมื่อถึงเวลาสำคัญ เจ้าบ่าวเจ้าสาวต้องควงคู่กันออกไปเต้นรำเป็นคู่แรก เฟร็ด โค้งขอเต้นรำกับเฮอร์ไมโอนี่ เธอลุกขึ้นจะถอนสายบัวมองหน้าเขาอย่างเขินอายก่อนจะ วางมือลงบนมือหนาของเขา
ทั้งคู่ค่อยๆ ขยับเท้าไปตามจังหวะเพลงวอลซ์ เขาช่างดูดีเหลือเกินในสายตาของเฮอร์ไมโอนี่ เฟร็ดในตอนงานเลี้ยงเต้นรำที่ฮอกวอตส์ กับตอนนี้แทบจะไม่ต่างกัน เพียงแต่ผมที่สั้นขึ้น และแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม รอยยิ้ม และแววตาที่เด็ดเดี่ยวมองมาทำให้ร่างบางรู้สึกอุ่นใจอย่างประหลาด…
ในความคิดของเฟร็ดก็เช่นกัน เฮอร์ไมโอนี่ดูงดงามกว่าหญิงใดในที่นี้ รอยยิ้ม และแววตาไร้เดียงสาของเธอ ทำให้เขาคุ้มคลั่งได้ทุกเมื่อที่ได้เห็นมัน ความฉลาดรอบรู้ ทำให้เธอมีคุณค่ามากกว่าผู้ใด เธอเป็นดั่ง อัญมณีเลอค่าที่เขาอยากจะได้มาครอบครอง และปกป้องจากผู้ที่คิดหวังจะแย่งไป…
เฟร็ด โน้มตัวลงมาจุมพิตกับ เฮอร์ไมโอนี่ อย่างแผ่วเบา เขาทั้งสองผละออกจากกัน แต่ใบหน้าของชายหนุ่มยังคงคลอเคลียกับแก้มใสอย่างไม่ห่าง บรรดาแขกผู้ใหญ่ต่างมองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มของความเอ็นดู
“ได้ข้อมูลอะไรบ้างรึป่าว..??”
“แน่นอน.. ฉันคือเฟร็ดดี้นะ” ร่างบางยิ้มให้กับท่าทีองอาจ ชวนน่าหัวเราะของเขา
“มันอยู่ที่ไหนหรอ?”
“เอาไว้เล่าที่หลัง …ตอนนี้เราไปกันเถอะนะ”
คู่เต้นรำอื่นๆ เริ่มทยอยเข้ามาในฟลอ เฮอร์ไมโอนี่และเฟร็ดจึงปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นเพื่อพูดคุยกันต่อในเรื่องที่ค้างไว้
ทั้งสองเดินมาที่ระเบียงปลอดคน เฟร็ดเล่าเรื่อง เครื่องรางที่ได้ฟังมาจาก ลาเฟอัสเมื่อวานให้เฮอร์ไมโอนี่ฟัง รวมถึงเบาะแสของเครื่องรางแต่ละชิ้นด้วย
“ไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ ถูกขโมยไปโดยคนร้ายที่ฆ่าท่านแอนตีโอก ผ้าคลุมล่องหนตกทอดจากท่านอิกโนตัส มาสู่ท่านอา ลาเฟอัส แต่ที่ฉันสงสัยคือ ที่อยู่ของหินชุบวิญญาณ ที่ท่านอา บอกว่า ‘มันอยู่กับเขา แน่นอนอยู่กับเขา’ ”
“แต่ท่านแคดมัส ตายไปแล้วนี่!! หรือว่า..?!”
“ฉันว่าเราต้องเริ่มจากที่ใดที่หนึ่ง ถามเอลฟ์ดีมั้ย??”
“ไม่ ฉันไม่คิดว่ามันจะง่ายแบบนั้น ….ฉันจะถามท่านแม่ว่าคฤหาสน์ของแคดมัส อยู่ที่ไหน คือฉันมีลางสังหรณ์แบบนั้นน่ะ …ถ้ามันไม่ผิดนะ!!”
“ได้สิ เราจะใช้ช่วงฮันนีมูน ในการออกตามหาเครื่องรางทันที” ทั้งสองพยักหน้าให้กันก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงาน
...................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น