EP.17
สลับคู่
เฟร็ด และลาเฟอัสทั้งสอง เริ่มมีความสนิทกันมากขึ้นภายในเวลาไม่กี่วัน และลาเฟอัสยังสอนวิธีการสื่อสารกับ ‘เซนทอร์’ ให้กับเฟร็ดอีกด้วย ลาเฟอัสเป็นพวกหัวอนุรักษณ์นิยม วิธีสอนของเขาจึงแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ส่วนมากเขา ทั้งสองจะใช้เวลาในช่วงบ่าย ออกสำรวจ และช่วยเหลือสัตว์วิเศษจากบ่วงหรือ กับดักของเหล่านักต้อน
ฝ่ายเฮอร์ไมโอนี่ก็เรียนงานบ้านงานเรือนอย่างตั้งใจ จนเผลอลืมไปว่านี่เป็นงานแต่งระหว่าง เฮอร์มิอัส กับ เฟริเซียส …ไม่ใช่งานแต่งของเธอกับเฟร็ดซะหน่อย
ร่างบางส่ายหน้ากับความคิดเพ้อฝันของตัวเองก่อนจะตั้งใจอ่านตำราว่าด้วยผ้าไหมในแถบเมดิเตอร์เรเนียน อย่างตั้งใจ…
หลังจากสิ้นสุดการรับประทานอาหารค่ำแล้ว เฮอร์ไมโอนี่ก็ขอตัวกลับห้องเพื่อพักผ่อนทันที โดยมีสายตาปลาบปลื้มใจของผู้เป็นแม่ ที่จะได้เห็นลูกสาวมีคู่ครองกับเขาเสียที …แต่ยังมีสายตาอีกคู่ที่เผยความริษยาออกมาอย่างไม่ปิดบังจากเด็กสาวผมบรอนด์!
ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงหลังใหญ่ที่ราวกับแท่นบรรทมอย่างแรง พลางเอื้อมมือมาสัมผัสล็อกเก็ตบนคออย่างแผ่วเบา ด้วยใจที่คิดถึงชายคนรัก ผู้ที่มอบมันให้เธอดูต่างหน้า ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยเสียงอันแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ…
“เฟร็ด …ฉันอยากพบนายเหลือเกิน…”
“คิดถึงฉันล่ะสิ!!” เสียงทุ้มแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ดังขึ้นที่หน้าระเบียง ข้างหัวเตียง ทำให้ร่างบางรีบยันตัวขึ้นมาดูเจ้าของเสียงทันที!!
“เฟร็ด!! เธอมาได้ยังไง?!” เฮอร์ไมโอนี่วิ่งไปเปิดประตูระเบียงให้เขาเข้ามาอย่างรีบร้อน เพราะกลัวจะมีคนมาเห็นเขา บวกกับอากาศที่เริ่มหนาว
“หายตัวมาน่ะสิ …กลัวว่าแมวน้อยบางตัวจะร้องไห้เพราะทนคิดถึงฉันไม่ไหว ..เลยแอบมาหา” เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายที่ชายร่างสูงรู้ทันความคิดของเธอ ก่อนจะตีไหล่ชายตรงหน้าอย่างแรงจนเขาร้องเสียงหลง และต้องรีบเอามือปิดปากตัวเองเหมือนเด็กๆ
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มบางๆ กับท่าทางน่ารักของเขา
“นายเป็นยังไงบ้าง ได้ข่าวว่าไปเรียนล่าสัตว์กับท่านอา?”
“ใช่ สนุกมากเลยเขาเหมือนซีเรียสจริงๆ เราไม่ได้ล่าสัตว์ซักตัว แต่เขาพาฉันไปช่วยพวกมันให้หลุดจากกับดักมากกว่า …แล้วเธอล่ะ? ดูมีออร่าขึ้น …สวยมากเลย!!” เฟร็ดคว้ามือบางทั้งสองข้างของเธอมากุมไว้ก่อนจะยกขึ้นมาทาบอกของเขา ด้วยความทะนุถนอม การกระทำของเขาทำให้เฮอร์ไมโอนี่ประหม่า
“กะ ..ก็ดี แต่ค่อนข้างหน้าเบื่อมากเลย เอลิเซียดูจะสนใจจะเรียนมันมากกว่าฉันเสียอีก …ราวกับว่าเธออยากจะเข้าพิธีแทนฉันอย่างงั้นแหละ..”
เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยสีหน้าเป็นกังวลกับพฤติกรรมของน้องสาวบุญธรรมของตัวเอง ที่ดูจจะไม่ชอบหน้าเธอเอาซะเลย
เฟร็ดรับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นของเธอ เขายิ้มอย่างอ่อนโยน และดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอด
“ถึงแม้พิธีแต่งงานนี้จะไม่ได้จัดขึ้นเพื่อพวกเรา แต่เจ้าสาวตัวจริงและในความฝันของฉัน ยังไงก็คือเธอนะ… เฮอร์ไมโอนี่” ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงด้วยความตื้นตันใจ และทั้งสองก็จุมพิตกันอย่างแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นหนักแน่น เพื่อเป็นการให้คำมั่นที่ว่า ….ทั้งสองจะรักกันตลอดไป
เพล้งง!!!
เสียงหล่นของวัตถุบางอย่างที่หน้าห้องของเฮอร์ไมโอนี่ ก่อนจะตามด้วยเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน ดึงให้ทั้งสองผละออกจากกันและวิ่งไปที่บานประตูเพื่อฟังว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าไม่ให้แกเข้าไปในห้องหนังสือตอนที่พี่เขาเรียนอยู่ จำไม่ได้รึไงกัน!!”
“มันสิทธิ์ของหนู …หนูมีสิทธิ์!!”
“สิทธิ์อะไรของแก!!!”
“ก็สิทธิ์ในการเป็นเจ้าสาวของท่าพี่เฟริเซียสยังไงล่ะ!!” เฮอร์ไมโอนี่หันขวับมาที่เฟร็ดอย่างอึ้งๆ เขาเองก็เช่นกัน ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปสนใจบทสนทนาตรงหน้าอีกครั้ง
“อย่ามาเหลวไหล!! แกจะไม่ได้เป็น …และไม่มีทางได้เป็น”
เสียงของนางนิมฟาร่าดังขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับเสียงของ เอลิเซียที่ไม่มีทีท่าจะยอมแพ้ผู้เป็นแม่เลยแม้แต่น้อย
“ทำไมจะไม่มี!! ถ้าท่านพี่บิลิอัสไม่เสียชีวิตไปก่อน นังเฮอร์มิอัสก็ไม่มีทางได้ตัวท่านพี่เฟริเซียสไปหรอก!!!”
เพี๊ยะ!!!!
เสียงฝ่ามือปะทะกับใบหน้าดังขึ้น โดยผู้เป็นมารดา ก่อนที่นางจะได้เอ่ยอะไร สาวผมบรอนด์ก็ชิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ
“ท่าน … ท่านแม่ลำเอียง ..หนูเกลียดท่านแม่!!!!” สิ้นเสียงตะโกนก็ตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ห่างออกไปเรื่อยๆ และบริเวณนั้นก็กลับมาสู่ความเงียบอีกครั้งจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงสะอื้นของหญิงสูงศักดิ์ และเสียงราวกับอ้อนวอนของเธอ
“ฉันเหนื่อยเหลือเกิน …แอนตีโอก”
เฟร็ดและเฮอร์ไมโอนี่ถอยออกมาจากบานประตูนั้นก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงบนเตียงข้างๆ กัน โดยเฟร็ดเป็นคนประคองร่างบางออกมาเสียด้วยซ้ำ คงจะช็อกหรืออะไรซักอย่าง เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าเฟร็ด ด้วยแววตาดูน่าสงสาร จนเขาอดไม่ได้ที่จะดึงเธอมาหอมแก้ม
“นี่มันเป็นเรื่องในอดีตนะ ..อะไรก็เกิดขึ้นได้ และนี่มันถูกกำหนดไว้แล้ว เราเป็นเพียงตัวแทนของพวกเขาเท่านั้น…”
“แต่…”
“ถึงแม้คนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยคือ ยัยเอลิเซียอะไรนั่น แต่เมื่อเราหาทางกลับบ้านได้ทุกอย่าก็โมฆะ”
“ฉันไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลยเฟร็ด …แต่สิ่งที่ฉันกังวลคือ ความรักของเอลิเซียที่มีต่อ เฟริเซียสต่างหาก ในประวัติศาสตร์แม้จะมีเรื่องราวของเธอเพียงน้อยนิด แต่ในตำราก็เขียนไว้ว่าเธอใช้ยาลุ่มหลงกับเขา ที่ทำขึ้นโดยพ่อมดไร้นามผู้หนึ่ง เพราะเธอเป็นลูกผสมของ ‘วีล่า’ แต่เธอก็เป็น ‘สควิบ’ จึงไม่อาจใช้เวทมนต์ได้ และที่สำคัญ…เธอก็ทำมันสำเร็จด้วย!!”
“ไม่ต้องกลัว และไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลตัวเอง และจะปกป้องเธอไม่ว่าจะกับยัยเด็กแก่แดดเอลิเซีย หรือใครก็ตามที่มันมาทำร้ายเธอ!!”
เฟร็ดลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุม และสวมมันอย่างรวดเร็ว
“นายจะไปแล้วหรอ?! ทำไมรีบล่ะ?” เฮอร์ไมโอนี่ลุกจากเตียงเดินมาที่เขาก่อนจะติดกระดุมให้เขาและจัดเสื้อคลุมเขาให้เรียบร้อย
“อยู่นานไม่ได้ …ถ้าเธอยังใส่ชุดนอนบางๆ แบบนี้ต่อไป” เฟร็ดเอื้อมมือมาคล้องเอวเธอ ก่อนจะแกล้งลูบไล้แผ่นหลังของเธอเบาๆ จนร่างบางส่งสายตาดุๆ แบบเดียวกับ ศ. มักกอนนากัลป์ เป๊ะ จนเขาต้องรีบปล่อยมือออกจากตัวของเธออย่างเสียดาย
“อีก 2 วันเจอกันนะเฟร็ดดี้”
“ไปติดคำนี้มาจากใครกัน?? แล้วเจอกันที่รัก …ฉันรักเธอ” เฟร็ดโน้มหน้าลงมาจุมพิตศีรษะของเธอเบาๆ ก่อนจะหายตัวไป
เฮอร์ไมโอนี่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม …พร้อมกับเสียงบอกรักที่ยังดังก้องอยู่ในหัวใจของเธอ
..................................................................................................
เอลิเซีย น้องสาวบุญธรรมของ เฮอร์มิอัส มีสายเลือดของ 'วีล่า' และเป็นสควิบ
(สควิบ : ผู้ที่เกิดจากผู้สายเลือดผู้วิเศษแต่ไม่สามารถใช้พลังเวทมนต์ได้)
นักแสดง : โคลอี เกรซ มอเรตซ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น