EP.13
ตัดสินใจ
ผ่านไปหลายวัน เหล่าจอมมารก็ยังคงออกตามหาเฟร็ด และเครื่องรางชิ้นที่เหลืออย่างสุดกำลัง ฝ่ายภาคีก็เตรียมตัวออกตามหาเฟร็ด และเฮอร์ไมโอนี่เช่นกัน
ในห้องประชุมตลอดหลายวันที่ผ่านมาบรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด จอร์จออกจากเซนต์มังโกแล้ว เสียงวิ่งตึงตังเข้ามาในห้องเรียกให้ทุกคนหันสนใจทันที
รอนเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาพร้อมกับกระดาษในมือ ด้วยใบหน้าตื่นเต้น!!
“แฮร์รี่ๆ ๆ จดหมายจากเฟร็ดล่ะ!!!” ทุกคนในห้องส่งเสียงอื้ออึงทันทีกับข่าวใหม่ที่ได้รับ แฮร์รี่รีบเปิดจดหมายขึ้นอ่านทันที
‘ถึงภาคี
ตอนนี้ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันและเฮอร์ไมโอนี่ เราอยู่ใน คฤหาสน์ เพฟเวอร์เรลล์ เราทั้งสองกำลังซ่อนตัวจากพวกผู้เสพความตาย
เมแกนให้ฉันทำภารกิจนี้ เธอมอบหมายให้เราออกตามหาเครื่องรางยมทูต โวลเดอมอร์กำลังตามหามัน และหากเขาได้มันไปจะเกิดการล้มตายของ เหล่าผู้วิเศษนับไม่ถ้วน และเขาจะมีพลังมากขึ้นด้วย
เมแกนให้ฉันทำภารกิจนี้ เธอมอบหมายให้เราออกตามหาเครื่องรางยมทูต โวลเดอมอร์กำลังตามหามัน และหากเขาได้มันไปจะเกิดการล้มตายของ เหล่าผู้วิเศษนับไม่ถ้วน และเขาจะมีพลังมากขึ้นด้วย
เราทั้งสองจะไม่กลับไปจนกว่าภารกิจจะสำเร็จ เพราะในคำทำนาย บอกว่ามีแค่เราสองคนที่จะหยุดยั้งการกระทำของจอมมารได้
ถึงแฮร์รี่
นายควรเริ่มออกตามหาฮอลครักซ์ ชิ้นต่อไปได้แล้ว ทางเราก็ต้อง พยายามเหมือนกัน …นายเท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง
เฟร็ด
คิดถึงแฝดของเขาเสมอ'
แฮร์รี่ลดกระดาษในมือลง และมองหน้าทุกคนที่กำลังมองมาที่เขา
“โวลเดอมอร์ ต้องการมัน… เขาต้องการ เครื่องรางยมทูต มันจะทำให้เขามีพลังมากขึ้น!! ….ตอนนี้เราพักไม่ได้แล้ว เราก็ต้องออกตามหา ฮอลครักซ์ เหมือนกัน!!”
“แต่มันอันต…” อาเธอร์พูดขึ้นอย่างร้อนรนเมื่อรู้ถึงความคิดของแฮร์รี่
“ถ้าเรายังอยู่เฉยๆ และเขาย้ายที่ซ่อน หรือถ้าเขาได้พลังของ เครื่องรางทั้งหมดไป เราก็ต้องตายกันหมดอยู่ดี!!”
“งั้นเราจะไปกับเธอด้วย!” รีมัสพูดขึ้นทันทีเมื่อแฮร์รี่พูดจบ รอนพยักหน้าเห็นด้วย
“ไม่!! คุณมีเท็ดดี้ มีลูกมีเมียที่ต้องดูแล ผมไม่อยากเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อของเขาต้องตา นายด้วยรอน …จะไม่มีใครต้องตายอีก ไม่ใช่เพื่อฉัน” รอนเข้ามาผลักแฮร์รี่ทันที ก่อนจะบันดาลโทสะ
“เพื่อนายหรอ? นายคิดว่าเฟร็ดโดนจับตัวไป จอร์จต้องโดนคำสาปนั่นแทนนายหรอ!!!”
“…!!”
“เปล่าเลย มันยิ่งใหญ่กว่านั้นมาก…มันยิ่งใหญ่กว่านั้นมานานแล้ว!!!” แฮร์รี่ยืนฟังเงียบๆ พลางคิดตามที่รอนพูดอย่างสงบ ก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุมทั้งห้องอีกครั้ง
“เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก…. โอเคมั้ย??” อาเธอร์พูดขึ้น และทุกคนก็ทยอยออกจากห้องประชุมไป จนเหลือพวกเขาเพียง 3 คน
“ฉันไม่อาจหยุดนายได้ …แต่เชื่อสิว่าฉันช่วยนายได้”
“และครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกเธอทิ้งอีกแน่ๆ ” สองพี่น้องวีสลี่ย์ จ้องหน้ากดดันเขา แฮร์รี่ถอนหายใจอย่างอ่อนใจ
“กลางดึกของคืนวันพรุ่งนี้ เราจะออกตามหา ฮอลครักซ์กัน!!” ทั้งสามคนมองหน้ากันด้วยแววตาประกายแห่งความหวัง…
เฮอร์ไมโอนี่ รีบตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าอย่างร่าเริง วันนี้เธอทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ ขนมปัง ไส้กรอก และซุปข้าวโพด ไม่นานอาหารเช้าก็พร้อมเสิร์ฟ
เฟร็ดเดินลงมาก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างบางที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดอาหารใส่จาน ร่างสูงมองเธอที่กำลังยืนหันหลังในชุดกระโปรงยาวทำจากผ้าไหมสไตลล์ฝรั่งเศสเข้ารูปดูสวยงามเหมาะสมกับเธอเป็นที่สุด เขามองมายังเธออย่างหลงใหล
บรรยากาศของเช้านี้ราวกับเช้าวันใหม่ของคู่แต่งงาน เฟร็ดเดินเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังของเธออย่างไม่ให้ตั้งตัว ก่อนจะเริ่มซุกไซร้ที่แก้มนวลอย่างแสนรัก
“..!!” ร่างบางตกใจ และเผลอปล่อยตะหลิวลงส่งเสียงดังไปทั่วห้องครัว แต่ก่อนที่เธอจะได้โต้แย้งอะไร ก็ถูกร่างสูงบดริมฝีปากลงบนปากอิ่มของเธอทันที ร่างบางเผลอไผลไปกับรสจูบที่เขามอบให้จนต้องโน้มคอร่างสูงลงมา จนร่างกายทั้งสองเบียดชิดกัน
ชายร่างสูงผมแดงอุ้มเธอขึ้นไปวางบนเคาน์เตอร์ ก่อนจะใช้มือลูบไล้ต้นขาด้านในจนร่างบางสะท้าน กอดคอเขาแน่นจนหน้าของร่างสูงฝังลงไปกับร่องอกอิ่มชวนสัมผัสนั่น และด้วยความเสียวซ่านจนเธอเผลอเรียกชื่อเขาออกมา…
“เฟร…. เฟร็ด..”
...............................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น