EP.10
การสูญเสีย
ทั้งสองคนมาปรากฏตัวที่สวนหน้าคฤหาสน์เพฟเวอร์เรล เฮอร์ไมโอนี่มองหาคนรัก เธอพยายามพยุงตัวขึ้นจากพื้น และคลานเข่าเข้าไปหาเฟร็ด แต่ก็ต้องทรุดตัวลงกุมท้องด้วยความปวดร้าวที่เชิงกราน เมื่อก้มหน้าลง ก็พบของเหลวสีแดงสด ไหลออกมาจากใต้กระโปรงเรื่อยลงมาถึงขา
“โอ๊ย!! ปวดท้องจัง…”
ร่างบางเอื้อมมือไปบีบมือของเฟร็ดอย่างแรงเพื่อระงับความเจ็บปวดไม่ให้มีมากขึ้น ก่อนที่เธอจะหมดสติล้มลงบนร่างของคนรักทันที…
เฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาในห้องนอนขนาดใหญ่ เอลฟ์หญิงเดินเตาะแตะเข้ามาหาพร้อมกับแก้วยาสมุนไพร ที่มีควันกรุ่น
“ฉันปวดท้องจังบีน่า..” เฮอร์ไมโอนี่รับแก้วยามาถือไว้ในมือก่อนจะยกมันขึ้นดื่มช้าๆ
“ท่านหญิงแท้งลูก เป็นบีน่าเสียใจด้วยนะคะ!” เฮอร์ไมโอนี่ส่งแก้วคืนให้เอลฟ์สาวด้วยดวงตาที่เลื่อนลอย
เธอหันมองที่ข้างกาย ใบหน้าคมคายของคนรักที่บัดนี้เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำมากมายกำลังหลับใหล ‘นายทำเพื่อปกป้องฉันแท้ๆ แต่ฉันกลับรักษาลูกไว้ไม่ได้…’ ร่างบางโน้มตัวลงจุมพิตหน้าผาก ที่มีแต่บาดแผลของเขา ก่อนจะล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของเฟร็ด มือข้างขวาก็สัมผัสหน้าท้องตัวเองอย่างแผ่วเบา และน้ำตาแห่งความสูญเสียก็ค่อยๆ หลั่งรินอาบแก้มอย่างช้าๆ จนร่างบางเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง…
ณ คฤหาสน์มัลฟอย
เดรโกร้อนใจมาก เมื่อรู้ว่าคนที่พาเฮอร์ไมโอนี่หนีไปก็คือ แฝดวีสลี่ย์ เพราะมีหัวหน้านักต้อนมารายงานว่า พวกเขาได้เจอกับหนึ่งในแฝดวีสลี่ย์ คาดว่าน่าจะเป็นเฟร็ด และเฮอร์ไมโอนี่ที่ตรอกไดแอกอน เกิดการต่อสู้กัน แต่ทั้งสองหลบหนีไปได้
"จะทำยังไงต่อดีครับนายท่าน?" สิ้นเสียง ชายผมบลอนด์ตวัดสายตาเหี้ยมเกรียมมายังหัวหน้านักต้อน
"ส่งคนไป ทำลายสมบัติของพวกมัน ทำลายร้านของเล่นงี่เง่าของพวกมันให้สิ้นซาก ไม่สำเร็จไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!"
หัวหน้านักต้อนสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงคำรามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจและความแค้นของผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะรับคำสั่ง และรีบวิ่งออกจากห้องไปราวกับคนหนีตาย เดรโกทุบโต๊ะอย่างแรงเพื่อระบายความแค้นที่สุมในทรวง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบราวกลับเสียงของซาตาน...
"ไอ้พวกทรยศต่อเลือด! ฉันจะแย่งเธอมาจากแก และสาบานว่าจะเอาเลือดแกมาให้เธอดูต่างหน้าให้ได้!!"
หัวหน้านักต้อนได้รับคำสั่งให้พาลูกน้องไปทำลายร้านเกมกลวีสลี่ย์ เพื่อสร้างความปั่นป่วน และหวังจะล่อให้เฟร็ดออกมาจากที่ซ่อน ก่อนที่เขาจะกำจัดทิ้ง เพราะเฟร็ดคือเสี้ยนหนามชิ้นใหญ่ที่คอยทิ่มแทงหัวใจของเจ้านายพวกมัน!!
"จะทำยังไงต่อดีครับนายท่าน?" สิ้นเสียง ชายผมบลอนด์ตวัดสายตาเหี้ยมเกรียมมายังหัวหน้านักต้อน
"ส่งคนไป ทำลายสมบัติของพวกมัน ทำลายร้านของเล่นงี่เง่าของพวกมันให้สิ้นซาก ไม่สำเร็จไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!!!"
หัวหน้านักต้อนสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงคำรามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอำนาจและความแค้นของผู้เป็นเจ้านาย ก่อนจะรับคำสั่ง และรีบวิ่งออกจากห้องไปราวกับคนหนีตาย เดรโกทุบโต๊ะอย่างแรงเพื่อระบายความแค้นที่สุมในทรวง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบราวกลับเสียงของซาตาน...
"ไอ้พวกทรยศต่อเลือด! ฉันจะแย่งเธอมาจากแก และสาบานว่าจะเอาเลือดแกมาให้เธอดูต่างหน้าให้ได้!!"
หัวหน้านักต้อนได้รับคำสั่งให้พาลูกน้องไปทำลายร้านเกมกลวีสลี่ย์ เพื่อสร้างความปั่นป่วน และหวังจะล่อให้เฟร็ดออกมาจากที่ซ่อน ก่อนที่เขาจะกำจัดทิ้ง เพราะเฟร็ดคือเสี้ยนหนามชิ้นใหญ่ที่คอยทิ่มแทงหัวใจของเจ้านายพวกมัน!!
ร้านเกมส์กลวีสลี่ย์ถูกรื้อค้น และถูกทำลายจนเกิดความเสียหายมากมาย ในตอนหัวค่ำ ขณะที่จอร์จออกไปทำธุระ เมื่อกลับมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เขาก็รีบแจ้งทางกระทรวงมาตรวจสอบทันที
เฟร็ดที่ตื่นมากลางดึกก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงภายในคฤหาสน์เพฟเวอร์เรล ร่างกายเขามีผ้าปิดแผลอยู่ทั่วตัว และรอยฟกช้ำอีกนับไม่ถ้วน เขาพลิกตัวอย่างกระสับกระส่าย พลางหวนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เขาจะมาที่นี่ แต่เมื่อสายตายคมเหลือบมาเห็นเฮอร์ไมโอนี่กำลังหลับอยู่ในอ้อมกอดเขา ก็เข้าใจได้ทันทีว่า หลังจากเหตุการณ์โดนลอบทำร้ายเธอก็คงพาเขาหนีมารักษาตัวที่นี่
เฟร็ดลุกขึ้นจากเตียงช้าๆ ด้วยความปวดร้าวไปทั่วร่าง ก่อนจะเดินมาล้างหน้าที่อ่างหน้ากระจก พลันสายตาก็หยุดที่ตะกร้าใส่เสื้อผ้าใช้แล้ว และพบว่าชายกระโปรงสีฟ้าของเฮอร์ไมโอนี่มีคราบเลือดเปรอะอยู่ ในตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเลือดของเขาเอง แต่เพียงไม่นานเอลฟ์หญิงก็เดินมาที่ตะกร้า และหยิบชุดกระโปรงเปื้อนเลือดของคนรักเขาขึ้นมากอดพลางร้องไห้เสียงดัง
เขามองท่าทีของเอลฟ์หญิงอย่าง งงงัน
“เป็นอะไรไป?” เอลฟ์ตัวน้อยตกใจที่ในห้องนี้ไม่ได้มีเธออยู่เพียงผู้เดียว เธอก้มหน้าลงเอาชุดของนายหญิงมาเช็ดน้ำตา ก่อนจะตอบผู้เป็นนายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“เป็นนายหญิงแท้งลูกเจ้าค่ะ... โฮๆๆๆ” ก่อนจะปล่อยโฮออกมายกใหญ่ เฟร็ดตัวชา ความเจ็บปวดจากบาดแผลทั่วร่างราวกลับหายไปในวินาทีนั้น
เขารีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำตรงเข้ามากอดร่างของหญิงคนรัก ก่อนจะจุมพิตหน้าผากเนียนที่กำลังหลับใหลราวกับปลอบขวัญ เขารู้สึกสงสารคนรัก และปวดร้าวในเวลาเดียวกัน…กับการสูญเสียสมาชิกคนสำคัญในครอบครัวไป ทั้งที่เขายังไม่มีโอกาสได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกเลยด้วยซ้ำ…
เขารีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำตรงเข้ามากอดร่างของหญิงคนรัก ก่อนจะจุมพิตหน้าผากเนียนที่กำลังหลับใหลราวกับปลอบขวัญ เขารู้สึกสงสารคนรัก และปวดร้าวในเวลาเดียวกัน…กับการสูญเสียสมาชิกคนสำคัญในครอบครัวไป ทั้งที่เขายังไม่มีโอกาสได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกเลยด้วยซ้ำ…
แต่เพียงไม่นาน เอลฟ์มาแจ้งเรื่องร้านของเขาถูกทำลาย เฟร็ดก็รีบออกไปจากคฤหาสน์ทันทีด้วยความร้อนใจเขาบอกให้เอลฟ์ดูแลเฮอร์ไมโอนี่ให้ดีที่สุด บอกเธอให้รอเขาอยู่ที่นี่แล้วเขาจะรีบกลับมา
แม้ร่างกายเขาจะบาดเจ็บอยู่ก็ตาม เฟร็ดได้ทิ้งโน้ตไว้ว่า
‘ถึงเฮอร์ไมโอนี่
ร้านเกมส์กลฯ ถูกรื้อค้นเสียหาย ฉันต้องไปดูหน่อย คาดว่าคงเป็นฝีมือพวกนักต้อนกลุ่มนั้น ….ฉันเสียใจเรื่องลูกของเรา เธออย่าคิดมาก พักผ่อนเยอะๆ ฉันสัญญา จะรีบกลับอยู่เป็นเพื่อน…
รัก เฟร็ด’
เฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาก็เจอแผ่นโน้ตบนหมอน ของคนรักเธอหยิบมันขึ้นมาอ่านด้วยลางสังหรณ์ที่ไม่ดี ก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัว ท่ามกลางความวุ่นวายของเหล่าเอลฟ์ที่พยายามจะรั้งเธอไว้แต่ก็ไม่สำเร็จ หลังจากเฮอร์ไมโอนี่ไปแล้วพวกมันทำโทษตัวเองอย่างหนักที่ขัดคำสั่งเจ้านายตัวเอง ร่างบางหายตัวเข้าไปในเตาพิงเพื่อไปสมทบกับเฟร็ดทันที
โดยไม่รู้ว่า …นี่เป็นแผนลวงที่เดรโก สร้างขึ้น เพื่อล่อเฮอร์ไมโอนี่ออกมาจากที่ซ่อนตัว…!!
........................................................................................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น