EP.16
ย้อนอดีต…?!
เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องขนาดใหญ่ ที่มีชั้นหนังสือตั้งอยู่เรียงรายทั่วห้อง มันดูคล้ายห้องหนังสือในคฤหาสน์ตระกูลเพฟเวอร์เรลล์ เหลือเกินเพียงแต่ของตกแต่งต่างๆ มันดูใหม่กว่า และตำแหน่งของเครื่องใช้ที่มีการเคลื่อนย้ายจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม ตรงที่เคยเป็นม่านดำบัดนี้เผยให้เห็นเป็นผังตระกูลที่มีเพียงครึ่งเดียว โดยครึ่งล่างเว้นว่างไว้
โดยผู้สืบทอดคนล่าสุดเป็นรูปคนในชุดโบราณที่หน้าเหมือนเธอ และเฟร็ด แต่ภาพตอนนี้ดูใหม่กว่าที่เห็นในห้องสมุดครั้งล่าสุดเสียอีก
เฮอร์ไมโอนี่คิดมาถึงตอนนี้ก่อนจะเดินเข้าไปดูแผนผังใกล้ๆ และก็ต้องตกใจเมื่อในแผนผังไม่มีชื่อของ เมแกน และผู้สืบทอดรุ่นหลานเลย นั่นแสดงว่า เธอกำลังอยู่ในอดีต …อยู่ในยุคของความยิ่งใหญ่แห่ง ‘ตระกูลเพฟเวอร์เรลล์’ อย่างแท้จริง!! เฮอร์ไมโอนี่ตะลึงงันอย่างทำอะไรไม่ถูก
“มันเป็นไปไม่ได้….”
พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างของชายคนรักนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น ที่หางคิ้วมีเลือดซึมออกมาร่างบางตกใจ และประคองตัวของเฟร็ดมาไว้บนตักก่อนจะค้นหา หัว
น้ำมันดิตทานี่จากกระเป๋าลูกปัด และหยดมันลงบนแผละจนมันเริ่มสมานตัว
“หัวของเธอ คงจะฟาดหลังจากตอนที่เราถูกพามาอที่นี่แน่ๆ เลย”เฮอร์ไมโอนี่ หยิบหมอนใบเล็กออกมาจากกระเป๋าลูกปัดใบเดิม ก่อนจะค่อยๆ วางศีรษะของเฟร็ดลงอย่างแผ่วเบา
ร่างบางเดินสำรวจไปเรื่อยๆ และเป็นดังที่คิด ข้อสันนิฐานของเธอเริ่มเป็นจริง เพราะว่าตอนนี้เธออยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเพฟเวอร์เรลล์ จริงๆ ขณะที่เธอกำลังหมุนตัวกลับไปยังห้องหนังสือ เพื่อกลับไปดูอาการของเฟร็ด และเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ
“เฮิร์ม!! …เฮอร์มิอัส” เฮอร์ไมโอนี่หันไปหาต้นเสียง ก่อนจะพบกับหญิงวัยกลางคนใบหน้าโฉบเฉี่ยวแลดูเหมือนนางร้ายในภาพยนตร์ที่เธอ และครอบครัวเคยไปดูเหลือเกิน เธออยู่ในชุดผ้าไหมสีน้ำเงินขลิบเงินสไตล์หญิงสูงศักดิ์
“เรียกหนูหรอคะ..??”
“ก็ใช่น่ะสิ…. ลูกกำลังจะไปไหน?!!” หญิงวัยกลางคน ยกกระโปรงเดินตรงมาหาร่างบางทันที
“ลูก ??” ร่างบางรู้สึก งง ขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินสรรพนามที่หญิงตรงหน้าใช้เรียกเธอ
“เอาล่ะ ..ไม่ต้องมาแก้ตัว รีบไปแต่งตัวได้แล้วอย่าโอ้เอ้ แม่ให้เวลาลูก 1 ชั่วโมง และลงมาเจอกันที่ห้องอาหาร ….อย่าสายล่ะ!!” และเธอก็เดินจากไป ‘ไปเร็วมาเร็วจริงๆ’
เฮอร์ไมโอนี่รีบวิ่งกลับมาหาเฟร็ด ที่ห้องหนังสือ เมื่อไปถึงก็พบว่าเขาฟื้นแล้ว และกำลังเดินสำรวจรอบๆ ห้องอยู่
“เฟร็ดเธอฟื้นแล้ว!!” เฟร็ดหันมาหาต้นเสียงทันที และจับแขนเธอสำรวจไปทั่วตัวของเธอด้วยท่าทีร้อนรน
“เธอหายไปไหนมา!! บาดเจ็บหรือเป็นอะไรรึป่าว??”
“เธอหายไปไหนมา!! บาดเจ็บหรือเป็นอะไรรึป่าว??”
“ฉันไม่เป็นอะไรเฟร็ด ฉันมีเรื่องจะบอก!!”
เฮอร์ไมโอนี่เล่าว่าเธอไปสำรวจคฤหาสน์มา และเจอเข้ากับผู้หญิงคน
หนึ่งที่บอกว่าตนเป็นแม่ของเธอ และบอกถึงข้อสันนิฐานภายในใจที่ว่าพวกเขาย้อนเวลา เฟร็ดที่มีใบหน้าตกตะลึงในตอนแรกเริ่มฉายแววตาเป็นประกายซุกซนออกมาหลังจากที่เขาไม่เคยเผยให้ใครเห็นมานาน (ก็ตั้งแต่มาอยู่คฤหาสน์เพฟเวอร์เรลล์)
“เราย้อนเวลามางั้นหรอ?!!”
“ใช่แล้ว และถ้าเดาไม่ผิด นายจำทายาททั้งสองในแผนผัง ที่หน้าเหมือนพวกเราได้มั้ย?? ฉันคิดว่าเราสองคนคงอยู่ในฐานะตัวแทนของ สองคนนั้นแน่นอน!!”
เขาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เฮอร์ไมโอนี่ในแววตาฉายความกังวลขึ้นอย่างชัดเจน เฟร็ดจึงดึงเธอเข้ามากอดทันที และปลอบประโลมเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไม่เป็นอะไรนะคนดี… ฉันอยู่ตรงนี้ เราจะต้องหาทางกลับไปได้อย่าแน่นอน” เฟร็ดให้คำมั่นแต่ก็ไม่อาจคลายความกังวลไปจากใจของเธอได้
“แล้วเราจะทำยังไงต่อ แค่อยู่ยุคปัจจุบันเรายังพออ้างอิงที่มาจากประวัติศาสตร์ได้ …แต่นี่เราย้อนเวลามา หนทางมันจะไม่ตันกว่าเดิมหรอเฟร็ด!?” เฮอร์ไมโอนี่เริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ และระเบิดมันออกมา แต่เฟร็ดเข้าใจสถานการณ์ที่เป็นอยู่ จึงเข้าอกเข้าใจเธอ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนานขึ้น เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
“ก็ดีสิที่รัก …เราย้อนมาในอดีต โอกาสที่เราจะได้เป็นผู้สืบทอด เครื่องราง ก็ยิ่งมีมากขึ้น”
“….”
“ยิ่งเราสวมบทว่าเราเป็นคนในตระกูลนี้ แถมช่วงเวลาที่เราอยู่ก็คือช่วงของรุ่นลูก เครื่องรางแต่ละชิ้นคงยังไม่ถูกขโมยหรือสูญหายไปอย่างแน่นอน!!” เฮอร์ไมโอนี่เงียบฟังอย่างตั้งใจ และเริ่มคิดตามเขาไปช้าๆ
“นั่นหมายความว่า ..เราอาจจะรวบรวมเครื่องรางทุกชิ้นได้ก่อนที่จอมมารจะเกิด เกือบ 1,000 ปีเลยล่ะสิ!!”
“ฉลาดมากที่รัก!! และหลังจากนั้นเราจะหาทางนำมันกลับไปในโลกปัจจุบัน!!” เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มให้กับความชาญฉลาด และการวางแผนเป็นขั้นเป็นตอนของเฟร็ด ถ้าเป็นตอนหา ฮอลครักซ์ ชิ้นแรกๆ กับพวกแฮร์รี่เธอต้องไขปริศนาคนเดียวจนหัวแทบระเบิด ...แต่พอมีเฟร็ดเป็นคนรัก และเป็นเพื่อนคู่คิดแบบนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจถูก เธอมีความสุขจริงๆ
เฟร็ดเชยคางของหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมาด้วยลุ่มหลง เมื่อเห็นร่างบางหลับพริ้มรอรับ จูบของเขา ริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกันอย่างแผ่วเบาก่อนจะเริ่มเร่าร้อนขึ้น และทั้งสองก็สะดุ้งเมื่อเสียงประตูเปิดเข้ามา เสียงดังเรียกความสนใจให้ทั้งคู่หันไปมองทันที
ตรงหน้าของพวกเขามีบุคคลทั้ง 5 ยืนอยู่ด้วยใบหน้าราวกับได้รู้ว่าเมอร์ลิน กลับมาเกิดใหม่อย่างไงอย่างงั้น!!!
“เฮอร์มิอัส …นั่นลูกกำลังทำอะไรน่ะ??” หญิงสาวที่อ้างว่าตนเป็นแม่เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นด้วยท่าทีตกใจเกือบจะสิ้นสติเมื่อเห็นภาพลูกสาวกำลังกอดจูบผู้ชาย หญิงชายวัยกลางที่ยืนตะลึงอยู่ข้างๆ เธอ แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา และหญิงสาววัยวุ่น 2 คน ที่ยืนปิดท้าย โดยผู้หญิงผมสีแดงเพลิงส่งยิ้มบางๆ ให้ทั้งสอง และยกมือโบกทักทายเพื่อบอกถึงการมาของเธอ แต่สาวผม บรอนซ์เกือบขาวที่คาดว่ามีสายเลือดของ ‘วีล่า’ กำลังส่งสายตาอาฆาตมาให้คนที่กำลังกอดกันทั้งสอง..!!
“ทีนี้ก็คงไม่ต้องดูตัวให้เสียเวลาแล้วสินะ…นิมฟาร่า” ชายผมแดงรูปร่างกำยำสง่างามวัยประมาณ 40 หันไปพูดกับหญิงสูงศักดิ์นามว่า ‘นิมฟาร่า’ หรือแม่ของเฮอร์ไมโอนี่นั่นเอง
“จะเป็นการดี หากเจ้าจะกระทำต่อนางเยี่ยงสุภาพบุรุษนะ…เฟริเซียส!” ชายผมแดงพูดทิ้งท้ายก่อนที่ทุกคนจะทยอยออกจากห้องไป แต่ยังผู้หญิงวัยรุ่น 2 คนที่ยังยืนอยู่ที่เดิม
ผู้หญิงผมสีแดงที่ดูจะอายุน้อยกว่าเฮอร์ไมโอนี่ เธอเดินเข้ามาหาคนทั้งสองก่อนจะเข้ามาสวมกอดหญิงสาวผมน้ำตาลหยักศก จนเฮอร์ไมโอนี่และเฟร็ดตกใจกับการกระทำของเธอ เด็กสาวผมแดงผละออกจากเฮอร์ไมโอนี่และเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
“ยินดีด้วยนะพี่ทั้งสองคนเลย ตอนแรกหนูคิดว่าพี่เฟียสจะหนีพิธีดูตัวไปเสียแล้ว …รักกันนานๆ นะคะ” เด็กสาวผมแดงยิ้มอย่างร่าเริงก่อนจะลากเด็กสาวผมบลอนด์ไปจากตรงนั้น…
“เอ่อ…” เฟร็ดและเฮอร์ไมโอนี่มองหน้ากันอย่างอึนๆ กับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังกับการรับบทดาราจำเป็น…
2 สัปดาห์ ก่อนถึงพิธีแต่งงาน
เป็นดังคาดเฮอร์ไมโอนี่เป็นบุตรสาวคนโตของ ‘แอนตีโอก เพฟเวอร์เรลล์’ เจ้าของไม้กายสิทธิ์เอลเดอร์ แต่หลังจากนิมฟาร่า คลอด เฮอร์มิอัส ได้ 2 ปี แอนตีโอก ก็ถูกฆ่าและชิงไม้กายสิทธิ์ไป
เฟร็ดเป็นบุตรชายคนที่ 2 ในบรรดาพี่น้อง 3 คน ของตระกูลเคร้าช์ ผู้สูงศักดิ์ มีน้องสาวชื่อ เจสซิก้า เคร้าช์ เป็นบุตร-ธิดา ของท่านเอิร์ล ฟินีแอส และเลดี้เอลล่าแม็กซ์ เคร้าช์ และวันนี้ก็เป็นวันที่ เฟร็ดต้องไปเรียนล่าสัตว์ ขณะที่เขากำลังยืนดูเอลฟ์ประจำบ้านเตรียมอุปกรณ์สำหรับล่าสัตว์ ก็มีเอลฟ์อีกคนเดินเข้ามาบอกว่า อาจารย์ ‘ฟินิกัน เชอร์แมน’ ไม่สามารถมาสอนได้อีกต่อไป
เนื่องจากเมื่อวันหยุดที่ผ่านมา คุณเชอร์แมน ไปล่าสัตว์ตอนกลางคืนกับ ท่านนายกรัฐมนตรี เขาได้ช่วยนายกรัฐมนตรีจากมนุษย์หมาป่า และก็ถูกมันทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บไม่ได้สติอยู่ที่สถานบำบัดแห่งหนึ่ง
“และตอนนี้ครูคนใหม่ มารอที่ห้องรับรองแล้วขอรับนายน้อย” เอลฟ์ตัวเดิมพูดด้วยน้ำเสียงเจื้อยแจ้ว
“ขอบใจมากนะด็อจ” เฟร็ดพูดขึ้นและเดินตามเอลฟ์ไปทันที นายน้อยของตระกูล เคร้าช์ หรือเฟร็ด เดินลงมายังห้องรับรองแขก เขาเห็นบุคคลหนึ่งกำลังนั่งหันหลังให้อยู่บนโซฟา เส้นผมสีน้ำตาลเข้มหยักศกยาวประบ่าอย่างงดงาม อยู่ในชุดคลุมล่าสัตว์แบบขุนนาง เฟร็ดเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“สวัสดีครับ ผมเฟร็…เฟริเซียส ยินดีที่ได้รู้จักครับ” และชายผมนำ้ตาลค่อยๆ หันหน้ามาหาเขาเผยให้เห็นใบหน้าคมเข้ม เฟร็ดตกใจตัวแข็งทันที!!
“ซีเรียส แบล็ค!!!!” ชายผมดำส่ายหน้าให้เด็กหนุ่มเบาๆ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“ไม่ใช่หรอก ท่านเฟริเซียส ..ข้ามีนามว่า ลาเฟอัส เพฟเวอร์เรลล์ อาจารย์คนใหม่ของท่าน”
“เพฟเวอร์เรลล์!? หรือว่าท่านจะเป็นท่านอาของ เฮอร์ไม… เฮอร์มิอัส!! ”
“ช่างฉลาดเหมือนท่านพ่อของ ท่านเหลือเกิน!”
“อย่าเรียกข้าว่าท่านเลย เรียกเฟริเซียสก็พอท่านอา …เมื่อกี้ท่านพูดเหมือนเราไม่เคยพบกันอย่างนั้นเลย??”
“ข้าพึ่งกลับมาจากโลกมักเกิ้ลได้เพียง 1 สัปดาห์ หลังจากที่ทิ้งบ้านเกิดไปนานร่วม 20ปี..”
“แล้วทำไมท่านอาถึงได้มาเป็นครูของข้า?”
“ข้าก็อยากเห็นว่าที่หลานเขยของตัวเองน่ะสิ ว่าเขาจะปกป้องหลานข้าได้หรือไม่?”
“เอ่อ ..ข้าขอถามหน่อยได้มั้ย? ท่านอาไปทำอะไรที่โลกมักเกิ้ล?”
“ข้า ..ไปทำธุระส่วนตัวน่ะ เอาล่ะ!! จะไปกันเลยมั้ย??” เฟร็ดพยักหน้า และทั้งสองก็เดินออกจากห้องรับรองไป
ลาเฟอัส เพฟเวอร์เรลล์ เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของ ‘อิกโนตัส เพฟเวอร์เรลล์’เจ้าของผ้าคลุมล่องหนในตำนาน มีศักดิ์เป็นอาของ เฮอร์มิอัส และลาเฟอัส ยังเป็นพ่อมดที่สง่างามทั้งกิริยา และท่าทางรวมไปถึงใบหน้าที่เหมือนกับซีเรียสอย่างกับคน คนเดียวกัน…
....................................................................................................
ลาเฟอัส บุตรชายเพียงคนเดียวของ ท่าน อิกโนตัส เพฟเวอร์เรล
เจ้าของคนปัจจุบันของ ผ้าคลุมล่องหน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น