EP.6
งานเลี้ยงสถาปนาฯ
รายงานการออกตามหาเฮอร์ไมโอนี่ ไม่มีอะไรคืบหน้ามาตลอด 2 สัปดาห์เต็มๆ เฟร็ด และคิงสลี่ย์ออกตามหาเฮอร์ไมโอนี่ด้วยตัวเอง แม้ว่างานที่กระทรวงจะรัดตัวเขามากขนาดไหน แถมด้วยงานเลี้ยงในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการสถาปนารูปปั้นเพื่อสันติ ที่โถงใหญ่ของกระทรวงเวทมนต์ โดยช่างแกะสลักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเวทมนต์ และรูปปั้นนี้ยังเป็นการแสดงถึงความรัก สงบสุข ของโลกผู้วิเศษอย่างแท้จริง
คิงสลี่ย์มอบหมายหน้าที่ดูแลงานทั้งหมดให้กับ รองนายกฯ จนวินาทีสุดท้ายก่อนงานจะเริ่ม และการออกตามหาเฮอร์ไมโอนี่ก็สิ้นสุดลงชั่วคราว
เฟร็ดก็ถูกเชิญมาร่วมในงานนี้ เขาอยากจะปฏิเสธเพราะไม่อยากเสียเวลากับงานแบบนี้ แทนที่จะไปตามหาคนรัก แต่ก็ไม่อาจขัดคำสั่งของมอลลี่ได้เขาจึงมาร่วมงานอย่างไม่เต็มใจ
HERMIONE :
หลังออกมาจากโรงพยาบาลได้ 2 สัปดาห์ บาดแผลตามร่างกายเริ่มดีขึ้นมาก หากแต่ความทรงจำที่หายไปกลับไม่มีทีท่าจะเรียกคืนมาได้เลยแม้แต่น้อย มันยังว่างเปล่าขาวสะอาดดังเดิม
เดรโกยังคงปฏิบัติกับเธอเหมือนเดิม เย็นชาและห่างเหิน มีเพียงแต่สิ่งของที่เธอไม่ต้องการ เขากลับนำมาประเคนให้เธอจนแทบจะล้นห้องทั้งเสื้อผ้า ดอกไม้และเครื่องประดับต่างๆ เธอไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิดที่สามีเธอเป็นแบบนี้ เขาไม่ได้อยู่กับเธอเพราะความรักเลย แต่ที่เขากำลังทำคือการเลี้ยงเธอด้วยเงิน …นี่เขาทำกับเธอแบบนี้มาตลอดเลยงั้นหรอ?
“ฉันขอเข้าไปได้มั้ย?” เสียงทุ้มจากอีกฟากของประตู ดังขึ้นเรียกเธอให้ออกมาจากความคิด
“เชิญค่ะ”
ประตูถูกเปิดออก ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับกล่องขนาดกลาง 1 ใบ เขาเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะวางมันไว้บนเตียงข้างเธอ
“ชุดสำหรับคืนนี้…”
“จะมีงานเลี้ยงหรอคะ?”
“ใช่ ฉันจะเรียกคนมาแต่งตัวให้ อีก 1 ชั่วโมงเจอกัน” และชายผมบลอนด์ก็เดินออกจากห้องไป เพียงไม่นานก็มีแม่บ้าน 2 คนเดินเข้ามาในห้องและพาเธอไปแต่งตัวอย่างไม่รอช้า
เฮอร์ไมโอนี่ในชุดราตรีผ้าไหมสีเงินมันวาว กำลังยืนสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้อง หลังจากแม่บ้านแต่ตัวให้เธอเสร็จ พวกเขาก็ขอตัวและปล่อยให้เธออยู่คนเดียว ร่างบางสวมรองเท้าที่เข้าชุดกัน เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับชายผมบลอนด์ในชุดสูทสีดำสนิทกำลังมองมาที่เธอด้วยใบหน้าตลึงกับความงามของหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะปรับให้สีหน้ากลับมาเรียบเฉยอีกครั้ง
“ฉันพร้อมแล้วค่ะ เอ๊ะ.....!!”
สิ้นเสียงร่างบาง เดรโกชี้ไม้กายสิทธิ์มาที่เธอด้วยสีหน้าเย็นชา…!
20 : 10 น.
แขกผู้มาร่วมในงานเลี้ยง เริ่มทยอยเข้ามาในงาน คนใหญ่คนโตของกระทรวง นักแสดง และนักข่าวจากสำนักพิมพ์ต่างๆ ก็มาร่วมงานกันอย่างเนืองแน่น
ครอบครัววีสลี่ย์เดินเข้ามาในงาน โดยมีคิงสลี่ย์ออกมาต้อนรับพวกเขาด้วยตัวเอง พวกเขาแยกตัวกันออกไปทักทายกับผู้มาร่วมงานคนอื่นๆ อย่างคุ้นเคย แฮร์รี่และจินนี่ถูกพาตัวไปยังโต๊ะของแขกผู้ทรงเกียรติก่อนจะเริ่มการสนทนาที่น่าเบื่อเกี่ยวกับการสิ้นอำนาจของจอมมาร และการต่อสู้ที่กล้าหาญแบบตัวต่อตัวกับโวลเดอมอร์
ไม่เว้นแม้แต่ 2 แฝดวีสลี่ย์ที่เมื่อปรากฏตัวในงานเพียงไม่ถึงนาทีก็ถูกนักข่าวดึงตัวมาสัมภาษณ์ในฐานะ ‘สองผู้ยิ่งใหญ่แห่งวงการของเล่น’ และยังมีนายทุนที่พยายามจะลากเขาทั้งสองออกมาเพื่อจะใช้กลอุบายหลอกล่อให้แฝดยอมขายหุ้นบางส่วนแก่พวกเขา แต่จอร์จก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพว่า
“ร้านเกมกลฯ เป็นเพียงร้านขายของเล่นเล็กๆ เท่านั้น..” และทั้งสองก็รีบปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันที
“รับอะไรมั้ยครับคุณสุภาพบุรุษ?”
“ขอบใจ ฉันขอไวน์ 2 ที่” จอร์จรับแก้วขึ้นมาดื่ม ส่วนเฟร็ดปฏิเสธที่จะดื่มไวน์ เขาสั่งเครื่องดื่มแบบผู้ใหญ่ที่แรงที่สุดตั้งแต่เขาเคยดื่มมา และขอเพิ่มเป็นแก้วที่ 3
จอร์จนั่งมองหน้าเขาด้วยสายตาเบื่อหน่าย
“การที่นายดื่มหนัก มันไม่ได้ทำให้เราหาเฮอร์ไมโอนี่เจอหรอกนะ!”
“นายไม่เข้าใจฉันหรอก ..หยุดพูดซักทีจอร์จ!”
“เฮ้! ดูนั่น!!”
“อะไรอีก?”
เสียงจอร์จดังขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อตรงหน้าเขาคือชายผมบลอนด์กับหญิงรูปร่างอรชร กำลังยืนพูดคุยกับบรรณาธิการหนังสือชื่อดัง อยู่กลางห้องโถงซึ่งห่างจากที่พวกเขาอยู่ไม่เกิน 10 เมตร
“ดูสิ เมียพึ่งตายแท้ๆ วันนี้ควงสาวใหม่ซะแล้ว พวกมัลฟอยเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยรึป่าวนะ หึๆ” จอร์จพูดด้วยนำเสียงเสียดสี เย้ยหยั่นก่อนจะกระดกไวน์ในมือจนหมดแก้วอย่างหมั่นไส้
เฟร็ดลดแก้วในมือลง เขาหันไปอย่างช้าๆ ก่อนที่สาตาจะหยุดมองมาที่ชายผมบลอนด์ด้วยสายตาใคร่ครวญ เฟร็ดรู้สึกเหมือนเคยเห็นชายที่มีลักษณะเหมือน เดรโก มัลฟอย เหลือเกินตอนที่เขาเจอชายผมบลอนด์คนนั้นที่โรงพยาบาลไม่มีผิด
เขาจำไม่ผิดตัวแน่ ความจำเขาดียิ่งกว่าอะไร ที่สำคัญนั่นเป็นไปไม่ได้เลยที่พวก มัลฟอย จะไปอยู่ในที่ๆ มีมักเกิ้ลเยอะขนาดนั้น และยังไปเจอเขาที่ทางเดินชั้นเดียวกับห้องพักของเฮอร์ไมโอนี่ และผู้หญิงคนนั้นอีก…เธอเป็นใครกัน?
จอร์จเห็นแฝดของเขามองเดรโก และผู้หญิงในชุดผ้าไหมสีเงินอย่างไม่วางตา ก็แกล้งแซวขึ้นมานั่นทำให้เฟร็ดกำลังจะละสายตาจากพวกนั้น
แต่คู่ควงของเดรโกก็ยกมือขึ้นมาทัดปอยผมที่หู ทำให้พวกเขาเห็นแหวนทองคำขาว ที่ประดับด้วยอัญมณีสีดำคุ้นตาที่นิ้วนางข้างซ้ายทันที
“นั่นมัน …ที่ผู้หญิงคนนั้นสวม ถ้าฉันจำไม่ผิดมันดูคล้ายแหวนกุญแจนำทา…!?” พูดไม่ทันจบเฟร็ดก็เอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
“ฉันก็คิดเหมือนนายเลยจอร์จ …เพราะฉันเป็นคนมอบแหวนวงนั้นไว้เป็น แหวนแต่งงานของ …เฮอร์ไมโอนี่”
จอร์จหันขวับมามองหน้า เฟร็ดทันทีอย่างตกใจกับความจริงที่เขาพึ่งได้ฟัง… เฮอร์ไมโอนี่อยู่ที่นี่ กับเดรโก!!
ทั้งสองไม่รอช้า พวกเขารีบวางแผนเปิดโปงใบหน้าของสาวผมดำในชุดผ้าไหมนั่น ว่าเธอคือเฮอร์ไมโอนี่ที่พวกเขาตามหาหรือไม่…?
...........................................................................................
เฟร็ด - จอร์จ วีสลี่ย์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น