ผม+เธอ =เรา
ผ่านไปกว่า 2 วัน แล้วที่อีวานได้ใช้ชีวิตในคุกใต้ดินร่วมกับผู้ถูกขังอีก 4 คน อย่างคนไร้จุดหมายไม่เห็นแม้เดือน หรือแสงตะวันแต่มีเพียงสิ่งเดียวในห้องนี้ที่ทำให้ชีวิตที่เลื่อนลอยของเขากลับมามีชีวิตชีวาทุกครั้งเมื่อได้เห็นใบหน้าของเธอ …เฮเลน แม็คคาร์ดี้
ความรู้สึกเชื่อมโยงบางอย่างภายในจิตใจของเขาทั้งสอง ทำให้พวกเขาสนิทกันอย่างรวดเร็ว เพราะจุดประสงค์ของทั้งสองเหมือนกัน คือการที่ได้ออกจากคุกแห่งนี้ เฮเลน คอยดูแลบาดแผลของ อีวาน จนบัดนี้ร่างกายเริ่มดีขึ้นจากการรักษาด้วยพลังวิเศษที่ติดตัวมาของสาวผมบลอนด์
หญิงสาวมักเล่าเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับกลไกหรือแผนผังของคฤหาสน์นี้ให้เขาฟัง เนื่องจากเธอมักถูกเรียกตัวขึ้นไปข้างบนนานๆ ครั้งด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอแกล้งทำเป็นหลงทาง และออกสำรวจคฤหาสน์จนเกือบทั่ว หากแต่ถูกเอลฟ์พบเข้าเสียก่อน เธอจึงถูกจับมาขังไว้ดังเดิม
เฮเลนเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ ในความรู้สึกของเขา เธอมักจะพูดจาโผงผาง และแข็งกระด้าง เธอจึงจัดเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ สเป็คเขาอย่างแรง แต่ความเป็นจริงเมื่อได้ลองพูดคุยกัน เขาก็ได้รู้ว่าหญิงผมบลอนด์คนนี้เป็นคนจิตใจอ่อนโยน น่ารักตามแบบฉบับของเธอแม้จะดูไม่อ่อนหวานเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ และในบางครั้งก็ชอบปล่อยมุกตลกที่คนอย่างเขาคาดไม่ถึง!
เกือบตลอดทั้งวันที่ทั้งสองใช้เวลาในการแลกเปลี่ยนทัศนคติ เพื่อฆ่าเวลาแก้เบื่อ ทั้งสองต่างผลัดกันถาม และตอบคำถามของอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้นที่สุดเท่าที่จะรู้สึกได้ภายในคุกที่มืดมนแห่งนี้
“นายจบจากไหน?”
“ฉันหรอ จากเดิร์มสแตรงก์ …เธอคงจะจบจากโบซ์บาตงสินะ” อีวานเอ่ยตอบพลางเอนหลังลงพิงกำแพง และมองใบหน้าของเธอขณะที่สาวผมบลอนด์กำลังเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขาด้วยความหลงใหล แต่เมื่อเขารู้สึกตัวว่ากำลังคิดอะไรนอกลู่นอกทางอยู่ ก็รีบส่ายหน้าเพื่อไล่ความรู้สึกนั้นออกไปทันที
“ผิดกติกา!!!!” มือบางดึงผ้าให้รัดแน่นกับแผลอย่างแรง จนชายผมดำร้องเสียงหลง สร้างความขบขันให้กับร่างบางตรงหน้าเหลือเกิน
“ยัยตัวแสบ มานี่เลย!!!” อีวานคว้าเอวของร่างบางแน่น ขณะที่เธอกำลังลุกขึ้นหนีเขาแต่ก็ไม่ทัน
จึงทำให้เฮเลนเสียหลักล้มลงบนตักชายร่างสูงอย่างไม่ตั้งตัว ร่างบางร้องโวยวายเสียงดังจนพวกนักต้อนที่คุมคุกใต้ดินอยู่ตะโกนเข้ามาด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม ทำให้ร่างบางสะดุ้งซุกตัวเข้าในอกกว้างของอีวานอย่างหวาดกลัว
“ส่งเสียงอะไรกัน!!!!!” เสียงนักต้อนร่างยักษ์ตะโกนเข้ามาในคุกพลางกวาดสายตาไปรอบๆ และทำท่าจะไขประตูคุกเข้ามาด้วยท่าทีดุดัน
“เอ่อ หนู …เธอแค่ตกใจหนู” อีวานตะโกนตอบพลางกระชับร่างบางในอ้อมกอดให้แน่นขึ้น และลูบศีรษะปลอบขวัญเธออย่างแผ่วเบาเขาเอาตัวบังร่างบางให้พ้นจากสายตานักต้อนผู้นั้น ราวกับกลัวว่าถ้านักต้อนเห็นหญิงสาวเข้า พวกนั้นอาจจะพาตัวเธอไปทำมิดีมิร้าย
สิ้นเสียงของชายผมดำ เสียงฝีเท้าของพวกนักต้อนก็ดังห่างออกไป เหลือทิ้งไว้เพียงความเงียบ
ทั้งสองถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อพวกเขาพ้นขีดอันตรายอย่างฉิวเฉียด เฮเลนเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเอ่ยปากขอบคุณเขา ที่ช่วยเธอไว้อีกครั้ง
แต่เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาเรียวยาวคู่สวย สีฟ้าดุจมหาสมุทรยามเมื่อต้องแสงอาทิตย์ ใบหน้าคมคาย และจมูกเป็นสันได้รูป ทำไมเธอถึงได้คิดว่าเขาช่างสมบูรณ์แบบราวกับรูปปั้นเดวิด อะไรเช่นนี้ อีกทั้งเรียวปากที่ชวนสัมผัสนั่นอีก
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เฮเลนก็ส่ายศีรษะอย่างแรงเพื่อไล่ความรู้สึกแปลกๆ ออกไป ร่างบางถอนสายตาออกมาและยันตัวเองขึ้นจากพื้น แต่อีวานกลับดันศีรษะเธอเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน
“…!!”
เฮเลนขัดขืนเขาในตอนแรก เธอพยายามหันหน้าหนีแต่ก็ไม่สามารถทำได้ แม้ชายผมดำจะไม่ได้บังคับ หรือพันธนาการร่างเธอไว้เลย แต่ความรู้สึกบางอย่างก็แล่นเข้ามาภายในจิตใจของเธอ ภาพความคุ้นเคยบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวของเธอราวกับภาพสไลด์
ภาพในอนาคตของเธอ ที่กำลังจับมือเข้าประตูวิวาห์กับชายคนหนึ่ง และภาพเธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุขกับเด็กชายตัวน้อย โดยมีผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว!! เขากำลังจูบเธออย่างอ่อนโยน ….คนที่เธอฝันถึงอยู่ทุกคืน เธอพยายามเพ่งมองใบหน้าของชายคนนั้น และรู้สึกว่าเหมือนว่าเคยพบเขาที่ไหนมาก่อน?
เมื่อเฮเลนลืมตาขึ้นมาก็พบ กับชายผมดำที่กำลังจุมพิตเธออย่างอ่อนโยนละมุนละไมชวนให้ร่างบางอ่อนระทวยได้อย่างง่ายดาย
ภาพชายในความฝันลอยออกมาซ้อนทับใบหน้าชายตรงหน้าเธอ ร่างบางชะงักไปนิดหนึ่งอย่างตกใจ เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความอบอุ่นหัวใจ ราวกับว่าเธอกำลังจูบกับชายที่เธอรักอย่างสุดหัวใจ
เฮเลนค่อยๆ หลับลง เธอจูบตอบเขาอย่างเด็กไร้เดียงสา อีวานกอดประคองร่างบางให้แนบตัวเขาอีกครั้ง สาวผมบลอนด์เผลอยกแขนขึ้นโอบรอบคอชายตรงหน้าด้วยความเผลอไผลไปกับรสจูบที่อ่อนหวาน และเต็มไปด้วยการรอคอย ไม่เร่งเร้าของ อีวาน… หรือผู้ชายที่มาปรากฏตัวในความฝันของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา…!!
ชายผมดำเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างที่เกิดขึ้นภายในใจ เพียงแต่ยังไม่รู้สึกแน่ใจในความรู้สึกของตัวเองนั่นคือความรู้สึกที่ได้พบเธอครั้งแรก… แต่เมื่อได้จูบกับเฮเลนความรู้สึกรักที่เบาบาง กลับชัดเจนขึ้นจนเขาไม่อาจหลีกเลี่ยงได้!!
ทั้งสองผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะสบตากันอย่างลึกซึ้ง อีวานเอื้อมมือขึ้นไปจับปอยผมของหญิงตรงหน้า มาทัดที่ใบหูของเธออย่างแผ่วเบา
จู่ๆ นักต้อน 2 คน ก็ไขประตูคุกเข้ามาทำให้ให้ทั้งคู่ผละออกจากกันด้วยความตกใจ
เคร้ง!!!!
ชายนักต้อนผิวคล้ำเข้ามาในคุก ก่อนจะคว้าแขนสาวผมบลอนด์ขึ้นจากตักของอีวาน และถูกลากตัวออกไปหน้าคุก
“ม่ายยยยยย!! ปล่อยฉันนะไอ้พวกบ้า!!” เฮเลนกรีดร้อง และพยายามขืนตัวจับลูกกรงไว้ไม่ยอมปล่อยมือออก
“หุบปากซะ!!”
“หุบปากซะ!!”
เพี๊ยะ!!!!
เสียงฝ่ามือปะทะแก้มนวลอย่างแรงจนเธอถลาล้มลงกับพื้น อย่างรู้สึกมึนงง
“เฮเลน!!”
อีวานถลาตัวเข้าไปหานักต้อนทั้งสอง ที่กำลังรุมทำร้ายหญิงผมบลอนด์อย่างทารุณ เขากระชากคอเสื้อของทั้งสองออกจากเฮเลน และจัดหมัดหนักๆ ประเคนใส่หน้านักต้อนทั้งสองอย่างแค้นใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปประคองร่างบางขึ้นจากพื้นอย่างเบามือ
“ไม่เป็นไรนะ อย่าร้องไห้…” เขาปลอบร่างบางตรงหน้าอย่างสงสาร เฮเลนร้องไห้ออกมาอย่างขวัญเสีย ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต
อีวานก็ถูกถีบจากด้านหลังหน้าคะมำลงไปนอนกับพื้น เกือบล้มทับเฮเลน เขาเงยหน้าขึ้นจากพื้น ก็พบว่านักต้อนทั้งสองได้พาตัวสาวผมบลอนด์ออกไปจากคุก และเมื่อเขาจะลุกขึ้นประตูคุกก็ถูกปิดใส่หน้าเขาอย่างแรง อีวานใจกระตุกวูบ รู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลยแม้แต่น้อย
“เฮเลน!!!”
“อีวาน! ช่วยฉันด้วย!!”
อีวานเขย่าลูกกรงอย่างโกรธแค้น และรู้สึกขวัญเสีย เขามองเฮเลนที่ถูกพาตัวไป กับเสียงกรีดร้องของสาวผมบลอนด์ที่ค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ จนไม่มีเสียงอะไรให้เขาได้ยินอีกเลย…!!
.........................................................................................
ภาพนี้ผู้แต่งตัดต่อเองค่ะ ^^
.jpg){kind=link}
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น