EP.7
ของเล่นชิ้นที่ 46 : น้ำยาสลายการแปลงร่าง
หลังจากที่ทั้งสองตกลงเรื่องแผนการเปิดโปงใบหน้าของหญิงปริศนาเรียบร้อย จอร์จก็อาสากลับไปเอาน้ำยาสลายการแปลงร่างที่ร้าน เกมกลฯ
ขณะที่รอ เฟร็ดได้สังเกตการณ์ ทั้งสองอยู่ห่างๆ
เดรโกก็ลอบมองมาที่เฟร็ดเป็นระยะ แต่ก็ไม่พบอะไรผิดสังเกต ดูท่าแฝดวีสลี่ย์จะสมองทึบกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางดูออกว่าผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างเขาอยู่ในตอนนี้คือ เฮอร์ไมโอนี่แน่นอน
เดรโกก็ลอบมองมาที่เฟร็ดเป็นระยะ แต่ก็ไม่พบอะไรผิดสังเกต ดูท่าแฝดวีสลี่ย์จะสมองทึบกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เสียอีก ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีทางดูออกว่าผู้หญิงที่ยืนเคียงข้างเขาอยู่ในตอนนี้คือ เฮอร์ไมโอนี่แน่นอน
“รับอะไรเพิ่มมั้ยคะ?” เสียงบริกรสาวดังขึ้น เขาส่ายหัวปฏิเสธก่อนจะฉุกคิดบางอย่างขึ้นมา และขอเหมาเครื่องดื่มในถาดนั้นจนเกือบหมด ในถาดมีแต่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์
เฟร็ดเรียกบริกรอีกคนที่กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มประเภทน้ำผลไม้
เฟร็ดเรียกบริกรอีกคนที่กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มประเภทน้ำผลไม้
“ผมขอน้ำส้ม 1 แก้ว” บริกรหนุ่มวางน้ำส้มลงบนโต๊ะของเฟร็ดอย่างสุภาพก่อนจะเดินจากไป เพียงไม่นานจอร์จก็มาปรากฏตัวในงานอีกครั้งพร้อมกับขวดแก้วใบเล็กในเสื้อคลุมหรูหราของเขา
“ทางนี้เป็นไงบ้าง?” จอร์จนั่งลงตรงข้ามกับเขาในโต๊ะที่มุมมืดพอสมควร เขาส่งขวดแก้วใบที่บรรจุน้ำยาสลายการแปลงร่างให้เฟร็ด
“กำลังคุยกับหุ้นส่วนของเขา” เฟร็ดเทน้ำยาลงในแก้วน้ำส้ม เพียง 1 เดียวบนโต๊ะจนหมดขวด
“เฟร็ด! นายเทหมดเลย?”
“ฉันมั่นใจว่าเฮอร์ไมโอนี่ต้องเลือกแก้วนี้…” เฟร็ดพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจเหลือเกินจน จอร์จนึกหมั่นไส้ และแช่งให้เขาทำไม่สำเร็จ!
จอร์จหาโอกาสเข้าไปคุยกับคิงสลี่ย์ ถึงแผนการที่สองแฝดได้วางเอาไว้ และเขาก็ร่วมมือด้วยแทบจะทันที
จอร์จหาโอกาสเข้าไปคุยกับคิงสลี่ย์ ถึงแผนการที่สองแฝดได้วางเอาไว้ และเขาก็ร่วมมือด้วยแทบจะทันที
นายกรัฐมนตรีกระทรวง เขามาทักทายเดรโกหลังจากพยายามปลีกตัวออกมาจากแขกผู้ใหญ่ได้สำเร็จ
“ไง คุณเดรโก มัลฟอย ได้เจอกันอีกครั้งแล้วนะ”
“แน่นอนครับ นี่มากาเร็ต เดอร์ บูทีค …ส่วนนี่นายกรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนต์ คิงสลีย์ ชักเคิลโบลต์” เดรโก แนะนำหญิงสาวข้างกายให้คิงสลี่ย์รู้จัก ทั้งคู่จับมือทำความรู้จักกันตามธรรมเนียม
“โอ้ ยินดีที่ได้รู้จัก เป็นผู้หญิงที่สวยมาก เธอโชคดีจริงๆ!”
“ขอบคุณครับ ยินดีด้วยกับตำแหน่ง และงานนี้ก็สมบูรณ์แบบมาก”
“ขอบใจๆ เอ้า ให้ตายเถอะพวกเธอยังไม่มีเครื่องดื่ม!”
“ผมว่าไม่…!”
“อย่าเกรงใจไปเลย..” คิงสลี่ย์เรียกบริกร ที่กำลังยืนรออยู่แล้ว เดรโกรับไวน์มาถือไว้ และเฮอร์ไมโอนี่ก็ไม่ลังเลที่จะเลือกน้ำส้มที่มีเพียงแก้วเดียวในนั้น
“เอาเป็นว่าฉันไม่กวนพวกเธอละ ขอให้สนุกกับงานเลี้ยง” และเขาก็เดินจากไป เฮอร์ไมโอนี่ที่รู้สึกกระหายน้ำเธอยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่มอย่างเร็วจนเกือบหมด เดรโกกำลังจะปรามแต่ก็สายไป เฮอร์ไมโอนี่มองหน้าเดรโกอย่างสงสัย กับท่าทางที่เหมือนจะห้ามเธอไม่ให้กินน้ำแก้วนี้ ชายผมบลอนด์ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดปากให้เธอ เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงด้วยความเขินกับพฤติกรรมของชายตรงหน้า ก่อนจะดึงผ้าเช็ดกหน้ามาไว้ในมือเสียเอง
ขณะที่เดรโกกำลังพูดคุยอยู่กับหุ้นส่วนทางธุรกิจอีกคนของเขา เพียงไม่นานเฮอร์ไมโอนี่ก็รู้สึกคลื่นไส้อย่างรุนแรง
“เดรโก ฉัน …ฉันขอไปเข้าห้องน้ำ!” ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่ดูแย่มากๆ เหงื่อเย็นๆ เริ่มผุดออกมาตามไรผม เดรโกประคองเอวเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอเซล้มไปเสียก่อน
“ฉันจะพาไป”
“ไม่ต้อง ฉันไปเอง!” และเฮอร์ไมโอนี่ก็รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที เธอวิ่งไปตามทิศทางของป้ายที่บอกทางไปยังห้องน้ำ อย่างทุลักทุเล
เดรโกก็ถูกพวกนักลงทุนดึงตัวไว้จนไม่สามารถตามเธอไปได้
พลัก!!!
ประตูห้องน้ำถูกผลักออกอย่างแรงตามด้วยน้ำส้มที่พึ่งกินไปถูกขย้อนออกมาจนเกือบหมด ร่างบางถอนหายใจอย่างแรงด้วยความรู้สึกโล่ง
ร่างบางเงยหน้าขึ้นเพื่อสำรวจตัวเองในกระจก ที่ตอนนี้ใบหน้า และเส้นผมกลับมาเป็นดังเดิมแล้ว
ร่างบางเงยหน้าขึ้นเพื่อสำรวจตัวเองในกระจก ที่ตอนนี้ใบหน้า และเส้นผมกลับมาเป็นดังเดิมแล้ว
จู่ๆ ดวงตากลมโตก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อเห็นชายฝาแฝดที่ยืนอยู่ขวางประตู และกำลังมองมาที่เธอผ่านกระจกเงาบานใหญ่
เฟร็ดเดินเข้ามาใกล้เฮอร์ไมโอนี่ ที่บัดนี้หน้าตาเธอกลับมาดังเดิมแล้ว ร่างบางรีบหันไปเผชิญหน้ากับเขาทันที เธอจำได้ว่าเขาคือคนที่มาหาเธอที่โรงพยาบาล และยังพูดจาแปลกๆ กับเธออีก
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกไม่ชอบมาพากล และไม่ปลอดภัย เมื่อจู่ๆ ก็มีผู้ชายสองคนเข้ามาในห้องน้ำหญิง เธอจึงรีบจ้ำออกมาจากห้องน้ำทันที แต่ก็ถูกมือหนาของชายตรงหน้ายื้อแขนเธอไว้
เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกไม่ชอบมาพากล และไม่ปลอดภัย เมื่อจู่ๆ ก็มีผู้ชายสองคนเข้ามาในห้องน้ำหญิง เธอจึงรีบจ้ำออกมาจากห้องน้ำทันที แต่ก็ถูกมือหนาของชายตรงหน้ายื้อแขนเธอไว้
เฮอร์ไมโอนี่เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างหวาดกลัวเมื่อ ชายร่างสูงเอื้อมมือมาลูบไล้แก้มบางของเธออย่างแผ่วเบา เพียงไม่นานความรู้สึกอบอุ่น และความคุ้นเคยแปลกๆ ก็แล่นเข้ามาในห้วงคำนึง และหมอกจางๆ ที่เคยบดบังภาพความทรงจำในหัว ก็ค่อยๆ เบาบางลง
ภาพผู้ชายร่างสูงที่กำลังกอดเธอ เขากำลังปกป้องเธอจากภัยอันตรายอะไรบางอย่าง คนที่คอยดูแลเธอ ....เขาคือใครกัน!?? ทำไมเธอมองไม่เห็นหน้าเขาเลยนะ!!
เฮอร์ไมโอนี่พยายามเพ่งความคิดเพื่อจะได้เห็นใบหน้าของผู้ชายในความคิด เธอพยายามนึกจนรู้สึกปวดหัว ราวกับว่ามันจะระเบิดออกในไม่ช้า! เพียงไม่นานเฮอร์ไมโอนี่ก็ล้มลงหมดสติ
ในอ้อมกอดของเฟร็ด ท่ามกลางความตกใจแฝดวีสลี่ย์…
.........................................................................................
ผู้แต่งตัดต่อเองนะคะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น